Serena

[p. 81]

Poëzie.

Vóór mij een blanke vlakte, teer stillicht
Droomend daarover; in dat droomrig-fijn,
Op hoogen troon van marmer, sneeuwigrein,
De Heerlijke met schittrend aangezicht.

En plechtig trad tot haren glorieschijn,
Vonkling van liefde en hulde in 't oogenlicht,
Een stoet van paladijnen, hooggericht
Hun offerschaal vol purperen hartewijn.

Dan, als zeeruischen over zomerstrand,
Ruischten hun zangen, weeldediep, teerhoog,
Of brekende met dondergroot geluid
In vlammenpassieën van schoonheid uit.

En zeegnend, over allen heen, bewoog
De Lieflijke, lichtplengend, hare hand.