Serena

[p. 150]

Mijn jongske slaapt al zoo lang.

Mijn jonkske slaapt al zoo lang

In stillen killen hof;

Mijn stem van roepen is dof,

Mijn lippen verleerden hun zang.

's Nachts als ik slaap, slaat hij even

Zijn vakerige oogjes open,

Komt naar mij toegeloopen

Om mij een kus te geven.

Vlijt zijn hoofdje naast mij,

Nestelt zich in mijn armen....

'k Mag hem koestren en warmen -

Mijn hart is zoo blij daarbij!

'k Hoor weer vroolijk gaan

Door kamer en door gang

Zijn drukken trippelgang...

Voor 't speelgoed blijft hij staan.

[p. 151]

 

De heele kamer wordt licht,

 

De wanden klaren en wijken;

 

De stralende sterren kijken

 

Naar mijn jongske's lief gezicht.

 

 

 

Dan wordt hij plotsling stil,

 

Ziet op naar hunne pracht

 

Of hij op antwoord wacht,

 

Of zich bezinnen wil.

 

 

 

O.... verder en verder gaan

 

Zijn vluchtende voetjes!... Ik hoor ze!....

 

'k Wil mee!... Maar de gouden toortsen

 

Der sterren zijn uitgegaan!

 

 

 

En 'k sta alleen in nacht,

 

Huivrend, troostloos en dof,

 

In stillen killen hof,

 

Waar men mijn jongske bracht....