Serena

[p. 152]

Geen andre hand rake mijn Doode aan!

Geen andre hand rake mijn Doode aan!
- Mijne zachte bloeme, die moest staan
Waar storm uw lente-teederheid verscheurde;
Lentbloemeke, die naar het zonnelicht

U beurde,

En nu verslagen ligt....

Ik heb uw moede voetjes menig keer

In mijne hand genomen;

Ze zacht verwarmd met kussen heet en teer.
Nu nacht... voor altijd... voor u is gekomen,
Wil ik u dekken.... O, voor de eeuwigheid

Van eenzaamheid,

die volgt

heb ik

Nog geen afscheid genomen!