Boek van de wraak Gods

[p. 11]

Deel I

I Over de eerste straf van Onze Heer

Wanneer ik in het Oude en Nieuwe Testament, in geschiedenissen, kronieken en andere geschriften zie hoe God nooit wilde toestaan dat onrecht lang voortduurde en het altijd zwaar strafte, dan vrees ik stellig dat Hij het onrecht zal straffen dat Hij uit mededogen al geruime tijd zachtmoedig heeft verdragen. Ik ben bang dat Zijn rechtvaardigheid Hem er spoedig toe zal aanzetten de wereld een zware slag toe te brengen. Want de edele rechtvaardigheid, waarin alle deugd besloten ligt, is geheel van het aardrijk verdreven. Er is niets overgebleven dan hovaardij, hebzucht en afgunst. O, Heilige Zoon Gods, laat Uw straf rusten en neem niet onmiddellijk wraak!

Ik wil u, beste lezers, hierna met leerzame verhalen duidelijk maken hoe God, die eeuwig is, vanaf de vroegste tijd gestraft heeft. Neem om te beginnen Lucifer, die aanvoerder van de engelen was, en zie hoe God hem om zijn hoogmoed in het hellevuur wierp, waarin hij met zijn hele schare eeuwig pijn zal lijden. Sta er ook eens bij stil hoe Hij Adam strafte voor de overtreding van het eerste gebod; niet alleen Adam trouwens, maar alle mensen. Dit moet iedereen tot op de dag van vandaag bezuren. Laat uw gedachten nog eens gaan over Adams zoon Kaïn, die zijn broer vermoordde uit afgunst. God sprak daarom een vloek over hem uit en naderhand schoot Kaïns eigen kind hem dood, zoals men beschreven vindt. Merk nu hoe God de zonde op een keer toen Hij toornig was op de mens zo zwaar strafte, dat Hij hun allen het leven benam met de grote zondvloed. Daarin gingen ze allen ten onder. Behalve de acht die in de ark wegdreven, die brachten het er levend vanaf. Neem vervolgens kennis van Sodom en Gomorra en van andere steden waar veel mensen woonden, en zie hoe God die op zeker

[p. 12]

moment in hun zonden liet ondergaan.

Denk aan koning Farao, die over Egypte regeerde, en hoe God hem met zijn leger reddeloos liet verdrinken, omdat hij de kinderen Israëls vijandig gezind was. Bedenk voorts hoe het joodse volk in de woestijn terechtkwam en een afgod begon te vereren. Voor zover ik kan nagaan, moesten daarom meer dan duizend mensen sterven. Sla bovendien nog acht op de vrome Eli, die zijn nek brak omdat hij zijn kinderen niet tijdig strafte nadat ze kwaad hadden gedaan. Denk eraan hoe het koning Saul voor de wind ging en hoe hij de vijanden versloeg in de tijd dat hij de ovenvinning en de eer aan God toeschreef. Zodra hij dat niet meer deed, werd hij jammerlijk gedood en David verwierf zijn rijk. Denk aan koning David, die op een keer een van zijn ridders liet doden omdat hij diens vrouw begeerde. Onze Heer zou terstond zijn land met rampen hebben bezocht, ware het niet dat zijn berouw daarover zo groot was dat God hem alles vergaf. Maar het eerste kind dat hij kreeg bij zijn vrouw stierf. Dan is er nog Alexander [de Grote], die van een onaanzienlijk landsheer tot machtig koning werd over het hele aardrijk, waar hij twaalf jaar strijd om leverde. Toen hij dit eenmaal had bereikt, eindigde zijn leven op trieste wijze. Want hij werd uiteindelijk met vergif om het leven gebracht door degene die hij het meest vertrouwde. Op die wijze strafte Onze Heer veel schade en grote vrees die Alexander op aarde had veroorzaakt, en tevens menige slachting. Zo daalde Gods straf wel vaker neer.

2 Hoe een heerser de joden onderwierp vanwege hun zonde

Denk aan nog andere voorbeelden van de straf van God, Onze Heer, namelijk aan de straf van het uitverkoren joodse volk, waaruit Christus geboren wilde worden. Degenen aan wie God zo'n groot voorrecht verleende, werden Hem vaak geheel on-

[p. 13]

trouw en waren in veertig achtereenvolgende jaren niet zo standvastig of ze verzaakten wet en gebod en vereerden afgoden. Daarop liet God een machtig heerser verschijnen, die het joodse volk her en der versloeg en het zware schatting oplegde, zo vaak hij maar kon. Want het waren onhandelbare lieden die hun God niet trouw waren, zoals ik in de bijbel zie. Toen ze dan toch tot inkeer kwamen en ten einde raad waren en hun geloof opnieuw aannamen, hielp God hen uit de nood en gaf ze hun oude positie weer terug. Hun grote verdorvenheid was er uiteindelijk de oorzaak van dat Hij stierf aan het kruis, zoals God hun voorouders had voorspeld duizend jaar voordat Hij tot onze troost geboren zou worden uit een Maagd, om het mensdom te verlossen. Hierover lezen de mensen nog wel dagelijks in hun boeken, maar hun hart is van binnen zo verstokt dat ze het niet begrijpen.