Lekenspiegel

4 De negen engelenkoren en de val van de engelen

In de middelste hemel bevinden zich negen soorten voortreffelijke engelen, te weten engelen, aartsengelen, vorstendommen, machten, krachten, heerschappijen, tronen, cherubijnen en serafijnen. Dag en nacht dienen deze hun Schepper met al wat in hun vermogen ligt. Ieder doet dat op de manier die God hem in eerste instantie had toebedacht en waar hij nooit van zal afwijken. Ze behielden hun eervolle positie, die anderen op onbedachtzame wijze verloren en voor altijd moeten missen. Welke taken ze uitvoeren, is veel te moeilijk voor leken.

Maar zodra Onze Heer de engelen had geschapen en een eervolle plaats had gegeven, stond Lucifer onmiddellijk op, de

[p. 15]

voornaamste, de mooiste en de schitterendste, zodat hij neerkeek op de andere engelen zoals zijn hoogmoed hem ingaf. Hij meende dat hem een hogere status toekwam dan God hem gegeven had. Ook andere engelen die zich zonder na te denken aansloten bij Lucifer en diens arrogantie, dachten boven huns gelijken uit te stijgen. Zodra hun Schepper dat gewaarwerd, wierp Hij de aanstichter terstond in het allerdiepste van de brandende hel. Vele van Lucifers aanhangers bleven in de lucht hangen. Daar zweven ze rond, brandend in grote ellende waar ze altijd in zullen moeten blijven. Zij waren slechts een fractie van een seconde in de hemelse heerlijkheid, want zodra ze kennis hadden genomen van hun wezen, vervielen ze in hovaardij en moesten ze onmiddellijk het veld ruimen. Naar men leest, zou het niet terecht zijn geweest dat zij die in opstand waren gekomen tegen hun Schepper, daar nog een ogenblik langer waren gebleven. God had hen tot deze grote heerlijkheid geroepen. Zijn goedheid had Hem daartoe aangezet; Hij deed dat niet op grond van hun verdiensten. Zij waren buitengewoon trouweloos.