Lekenspiegel

5 Het mezen van engelen

Alle engelen zijn zonder uitzondering geesten, zonder vlees en beenderen. Zij nemen geen plaats in en zij wegen niets. Al zou men iets massiefs hebben ter dikte van hemel, aarde of een muur, dan nog zouden zij er zonder moeite doorheen gaan. Zij worden omringd door de hemelse vreugde waar zij ook maar heen gaan op aarde of in de hel. Ook al zijn engelen schrander, toch weten zij niet meer van Gods mysterie of van wat er zal gebeuren dan God hen wil laten begrijpen. Gods geheimen zullen zij pas zien als Hij het wil. Als Hij ze ergens heen wil sturen, weten zij meteen waarheen en waarom ze worden gezonden. Zij gaan dan ook meteen daarheen en doen wat hun Schepper hun heeft opgedragen.

[p. 16]

Men schildert op muren engelen met vleugels en met een lichaam net als de mens, maar zij hebben die niet. Geen enkel geestelijk wezen kan geschilderd worden en men moet ze daarom wel zo tekenen: men kan ze niet op een betere manier weergeven.

De engelen in de hemel zien wat er gebeurt op aarde. Als zij zien dat iemand door onheil getroffen wordt, komen zij in een oogwenk naar beneden en staan die persoon bij; tenminste als God het hem gunt!

Als Onze Heer hun toestemming verleent zich aan iemand te vertonen, nemen zij uit lucht een vorm en een gedaante aan waarin ze verschijnen. Maar het oog van een mens - of hij nu goed of slecht is - kan geen geestelijk wezen waarnemen.

Een mens die er zo erg aan toe is door verdriet, angst of grote rouw dat hij dood zou willen zijn, zou al zijn ellende vergeten, zodra hij een engel zou zien. Hij zou zich werkelijk verbeelden dat hij in de hemel was. Maar een mens zou gemakkelijk sterven van zoveel schittering, van zoveel licht. Zelfs zeven zonnen aan de hemel zouden niet zo mooi of zo helder zijn als de engel van nature is.