Lekenspiegel

12 Het vagevuur

Nu komt het bij me op het purgatorium of vagevuur ter sprake te brengen. Dat is wreed en afgrijselijk en duizend keer zo heet als het vuur hier op aarde. Want het is een geestelijk vuur, geen materieel vuur: het brandt niet op kolen of hout. Als men er een aambeeld in zou gooien, zou dat smelten als sneeuw; of als de zee erdoorheen zou stromen, zou het vuur daar geen last van hebben, geblust worden of afnemen.

Als de ziel het lichaam moet verlaten en niet langer op aarde kan blijven en berouw heeft getoond, maar nog niet voldoende geboet heeft, komen de duivels onmiddellijk tevoorschijn en brengen de ziel naar het vagevuur. Terwijl de zielen in zeer benarde omstandigheden verkeren, komen engelen die hun moed inspreken om te volharden vanwege de grote vreugde die hun deelachtig zal worden, én vanwege de liefde voor Onze Heer.

[p. 25]

Daardoor worden de zielen weer opgewekt. Mannelijke en vrouwelijke heiligen komen daar ook heen om hun vrienden te troosten die hen op aarde hebben gediend, zodat de zielen zich beter voelen, zoals ik ergens heb gelezen.

Als een ziel zonder zonden zich in het midden van het vagevuur bevindt, heeft hij er helemaal geen last van. Want God heeft de natuur van de ziel zo geschapen dat alleen wie met zonden is besmet, pijn kan voelen. Dat heeft God zo bepaald.

De kwellingen die de zielen ondergaan vóór ze de hemelse heerlijkheid mogen binnentreden, worden niet allemaal veroorzaakt door hitte. Maar er zijn wel vele soorten: sommige zielen worden gesudderd, anderen gebraden, weer anderen uitgebakken als kaantjes; onmiddellijk daarna zijn ze weer net zo groot als daarvoor want ze kunnen niet krimpen hoeveel ellende ze ook lijden. Sommigen hebben dorst, anderen lijden kou, weer anderen worden geslagen. Die klappen worden uitgedeeld door boze geesten die ontzettend veel plezier beleven aan deze martelingen. Naar het rechtvaardige oordeel van God krijgt ieder een straf overeenkomstig de ernst van zijn zonden.

Degenen die vrienden op aarde achterlaten, hebben daar veel baat bij. Want zielenmissen, gebeden en aalmoezen helpen hen ten zeerste om aan hun ellende te ontsnappen. Maar het zou hun nog meer baten als de mensen het in volle oprechtheid zouden doen.

In het uiterste westen van Ierland zijn de verschillende straffen die zielen kunnen ondergaan ooit eens tijdens zijn leven getoond aan een ridder, Patricius geheten. Hij keerde terug uit het vagevuur en liet de mensen weten wat hij allemaal had gezien: niemand kon zich de wonderbaarlijk zware straffen voorstellen waaraan de zielen worden onderworpen. Daarom heet die plaats nog steeds Purgatorium Patricii [Patricius' vagevuur].aant.