Van glorie en lijden

(1917)–Daan Boens– rechtenstatus



[pagina 86]
Charleroy Daar moesten zich twee wereld-machten meten, en als een dondervlaag, in luid geraas uiteen gegooid, met weerlicht-strepen, die de grauwe lucht doorspleten, zijn hunne schoone rangen, door het groene land verstrooid. Een menschen-brein vergeet zoo grootsche dagen nooit... Vierschoone legers, die zich Frankrijksschoonsten heetten, met breede heldenvaart, in 't loeiend vuur gesmeten, vergingen er, - maar met de zegepraal getooid. Want't Duitsche heir, was log en wanklend heen gedreven, en 't Fransche leger, moe en bloedend, bleef nog staan, waar vele van zijn zonen, op het slachveld bleven... En 't edel Walenland, ligt eenzaam en vergaan, zijn nijverheid is dood, en dor nu zijne tuinen, toch rijst het ‘Charleroy!’ veredeld op die puinen!