Van glorie en lijden

Sonnetten uit de loopgraven aan den Yser

[p. 87]

Mons

Het Duitsche leger wilde Frankrijks hoofdstad reiken.
De lange dag was moe, en de avond-roode zon
kwam, om het Henegouw, zijn breeden mantel strijken: -
daar zweefde een krijgsgezang, dat eens een bard verzon.

Maar plots werd 't storm in 't land, daar de oude Wellington
stond vóór zijn leger op, en zei geen stap te wijken;
hij wou weer Waterloo, waar hij zijn lauwren won,
en waar Napoleon zag ál zijn macht bezwijken.

Britanje wist de taak, die haar was opgeleid;
en krachtig voeren aan heur kort gerokte Schotten,
heur Londensche Brigade en Ieren, steeds verblijd!

De schok was groot- en 't roode, rookend bloed, dat rotten
zou op de wrange muren en den grond,- zag schoon,
daar 't voor de Britsche strijders vlocht een eerekroon!