Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den LXXXVIII. Psalm.

O God mijns heyls, ick roep by daegh,
Voor u, O Heer, roep ick by nachte;
Laet mijn gebed, laet doch mijn klachte,
Eens komen, daer ghey zijt gestaegh.
Siet my eens aen, en neyght uw ooren,
Dats' eenmael mijn geschrey verhooren.

2 Mijn leven raeckt tot aen het graf;

Mijn ziel is zat van tegenheden;
Men stelt my by den Overleden,
Terwijl dat ghy u houd soo straf.
Ick ben geworden in mijn klachten,
Gelijck een man, berooft van krachten.

3 Gelijck een die verslagen is,

En met de Dood' uyt allen waerde;
Begraven in den schood der Aerde;
Gestelt uyt uw gedachtenis.
Van uwe handen af-gesneden,
En met den voet in 't stof vertreden.

4 Ghy leyt my in den laeghsten kuyl,

In d' alderswaerste duysternissen;

[p. 181]

 

In diepten, die ick wensch te missen.

 

Vw toorn leyt op my, die seer vuyl

 

Van sonden ben; uw felle baren,

 

Zijn boven-over my gevaren.

 

 

 

5 Verr' hebt ghy van my wech-gedaen

 

Al mijn bekend' en trouwe Vrienden;

 

Ghy hebt my aen, die my bedienden,

 

Tot een af-grijs'licheyd doen staen.

 

'k En kan niet uyt. Ick ben besloten;

 

Met anghst en droefheyd over-goten.

Pause.

6 Mijn oogh, dat treurt van al den druck;

Den ganschen dagh roep ick, O Heere;
Tot u ist steets, dat ick my keere.
't Gae t' uwaerts in mijn ongeluck.
Tot u alleen streck' ick mijn handen,
Die my wel-eer ontbond mijn banden.

7 Sult ghy aen Dood' oyt wonder doen?

Sal d' Overleden', op-geresen,
V loven, Heer, en dienstbaer wesen?
Vw gunst en trouw, die my beho'en,
Oyt zijn in 't graf en onder d' Aerde,
Of in 't verderf, vertelt na waerde?

8 Of sullen uwe wonderhe'en

In duysternissen zijn gepresen?
Sal uw gerechtigheyd oyt wesen
Bekent in 't land, daer 't al verdween?
Maer, 'k roep u aen; want al mijn sorgen
Aen-bidden u, vroegh in den morgen.

9 Waerom verstoot ghy my, O Heer?

Waerom verberght ghy uw gesichte,
Daer voor ick smeeck, en psalmen dichte?
'k Ben vander jeughd gedruckt ter ne'er;
Ick dood-braeck', ick ben twijfelmoedigh;
In schrickigh' anghsten, overvloedigh.

10 Vw gramschap gaet my over 't lijf;

Vw heeten toorn en sware schricken,

[p. 182]

 

Doen my beswijcken en versticken;

 

Daer ick door sterf, en dood in blijf.

 

Sy geven haer om my, als stroomen;

 

Als wat'ren, die te samen komen.

 

 

 

11 Ghy laet my Vriend noch Metgesel;

 

Hun bystand hebt ghy my benomen.

 

'k Sie geen Bekende tot my komen;

 

Daer in ick my niet weynigh quel.

 

'k Moet al-te-mael mijn Vrienden missen.

 

Sy bergen haer in duysternissen.