Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXI. Psalm.

Ick sal den Heer, uyt ganscher hert,
Gaen loven, dat hy kenbaer werd;
'k Sal hem gaen roemen in den Rade.
Daer nu d'Oprecht', in sijnen Naem,
Vergaderingh gaen houden zaem,
Tot prijs en lof van sijn genade.

[p. 237]

 

2 Groot zijn Gods wercken, die hy wrocht;

 

Sy worden, van die 't lust, gesocht.

 

Seer heer'lick zijn al sijn bedrijven.

 

Ons Gods gerechtigheyd bestaet

 

In eeuwigheyd, die noyt vergaet,

 

En altijd sal bestendigh blijven.

 

 

 

3 Sijn wond'ren, daer noch blijck van is,

 

Maeckt' hy tot een gedachtenis.

 

Hy is bermhertigh en genadigh.

 

Hy spijsde die hem heeft gevreest

 

Met een gebroken hert en geest.

 

Aen sijn verbond denckt hy gestadigh.

Pause.

4 Hy maeckt sijn Volck bekent de kracht

Van 't geen hy heeft te weegh gebracht,
En heeft haer 't Heydens erf gegeven.
't Is recht en waerheyd wat sijn hand,
Tot sijner kind'ren onder-stand,
Oyt opter Aerden heeft bedreven.

5 't Is trouw, wat hy beveelt en seyt;

't Is onder-steunt in eeuwigheyd;
't Is waer' oprechtigheyd bevonden.
Hy heeft voor eeuwigh sijn verbond
Bevestight met sijn eygen mond.
Verlossingh' heeft hy ons gesonden.

6 Sijn Naem is heyligh, en de geest

Des menschen stater voor bevreest.
Die wijs wil zijn, ontsie den Heere.
Gods vrees' is d'aenvangh van 't verstand.
Die 't doet, gaet vast aen allen kant';
In eeuwigheyd bestaet sijn eere.