Het nieuwe werck der psalmen van den koningh David

Den CXX. Psalm.

Ick heb, in al mijn banghigheden,
Tot God geroepen met gebeden;
En hy heeft my gehoor gegeven.
Hy ist, die my doet staen in 't leven.
O Heer, ontwert mijn ziel van tongen,
Daer van ick valsch'lick ben besprongen.
Red my, mijn Heer, en staet my by,
Op dat ick niet bedrogen zy.

2 Wat sal 't u, Leugen-sprekers, baten,

Dat ghy uw tongh hebt uyt-gelaten?
Wat sal uw valschheyd u toe-voegen?
Waer mede sals' u vergenoegen?
Vw woorden zijn my niet verholen;
Sy gloeyen, als jenever-kolen.
Sy zijn, als pijlen, wel-gescherpt,
Die yemand machtighs schiet of werpt.

3 Wee my! die moet mijn tijd verslijten,

In 't godloos land der Mesechijten;
Als Vreemdelingh en Vyt-gedreven,
In Kedars boose Tenten leven.

[p. 265]

 

Mijn ziel heeft langh gewoont by menschen,

 

Die nimmermeer na vrede wenschen,

 

Dies' haten selfs, en gansch versmaen;

 

Daer med' ick nu moet omme-gaen.

 

 

 

4 'k Ben vreedsaem, 'k soeck geen krijgh te voeren;

 

Maer, als mijn tongh haer komt te roeren,

 

Als ick maer spreeck van vre'e, soo krijgen

 

Sy d'oorloghs-lust, en doen my swijgen.