Jonge Mei

[p. 36]

Heilge nacht.

De oogen des Heeren zijn duister
en de avond gaat dalen.
Wat lage wolken dragen 'n gulden luister
en hooger nog wat roode flarden pralen.

De boomen staan zoo stil aan waterglans
er is een effen stilte overal;
de fijne ijle sneeuw in eindelooze val
't water avonddroomend spieglend gansch.

De grijze wereld en de grijze kolken
boven benee, 't is een van fijnen schijn,
geen water en geen hemelen erboven zijn,
'n enkle klare spiegeling de kolken en de wolken.

De menschen vieren feest,
Ik zie hun schouwen rooken
de stille pluimen klimmen op het grijs:
ik hoor van verre klokken wonderfijne wijs;
'k zie ze kerkwaarts gaan gebogen en gedoken.

[p. 37]

 

Waar zal ik gaan mijn Heer?

 

Het water voor mij blinkt zoo schoon van leven

 

't is of wonder gulden lichtjes beven

 

't ligt als 'n zilver rustbed glanzend neer.

 

 

 

Waar zal ik gaan mijn Heer?

 

Ik heb noch huis noch dak noch goed

 

'n ransel met wat prullen en gemak

 

'n doorgerafeld bontverlapte pak

 

'n grijskop, en 'n long die dikwerf bloedt.

 

 

 

Waar zal ik gaan mijn Heer?

 

 

 

De menschen vieren feest

 

ik hoor de klokken zacht

 

ik zie geheven oogen

 

biddend ten hemel staren

 

opdat hen God en Engelen bewaren

 

in Heilge Nacht.

 

 

 

Waar zal ik gaan mijn Heer?