Jonge Mei

[p. 38]

De zwarte bel.

In de lange zwarte straat
staat het hooge zwarte huis
met de zwarte venstergaten
en de staven, als voor kluis.

Bengelt! Bengelt! Bengelt klok,
komt de zwarte wacht, getreden,
aangefietst en kromgesjokt
wat in donkre huizen hokt.

Kleine groote menschenmieren
die in donkre zwarte slieren
zuigen door de poorte binnen.

Bengelt! Bengelt! Bengelt klok!
hooge zwarte goore duivel
die daar in je zwarte luivel
als 'n hoogen heerscher hangt.

Jongens werden Vaders, grijze,
meisjes mummels zonder tand
of zijn in haar kuil beland:
jij klingelt je dorre wijze.

[p. 39]

 

Komt en komt mijn zwarte kinders

 

hier wordt menschenkracht gekocht

 

groot en kleinen, ongezocht,

 

enkel zonder kwaal of hinders.

 

 

 

En de grijpmachien zal draaien

 

en de lichten zullen gloên

 

en de riemen zullen graaien

 

bij je al gestadig doen.

 

 

 

Levens koop ik voor 'n daalder

 

of 'n blinkender dukaat

 

al naar dat je tallen haalt er

 

meer dan langzamere maat.

 

 

 

En als dan de daalders groeien

 

die hier blinken door jou werk

 

ga jij dood, 'n bleeke, moeie

 

naar je kuiltje, achter kerk.

 

 

 

Hoor hoe kan ik vroolijk zingen

 

door den dag en door de nacht

 

van àl die de poorten vingen,

 

van àl die de poort nog wacht.

[p. 40]

 

Jaren zie ik ze al stroomen

 

en ze blijven al maar gaan,

 

zonder lach en zonder droomen

 

met 'n zwarte keten aan.

 

 

 

Bengel! Bengel! goore duivel

 

in je hooge zwarte luivel.