Jonge Mei

[p. 41]

De kolenkar.

Door de zwarte stad
rijdt de zwarte kar
met de hooggeladen kolen,
de kolen zijn zwart
de zakken zijn zwart
de kar is eronder

verscholen.

De twee groote paarden
gepeesd en gespierd
zwaar gevleeschd
op de ronddikke pooten:
zij schokken, zij nijgen
de koppen ter aard,
de zweetende koppen
grauw-manen omzwierd.

Zij trekken de wagen
zij trekken de kar
twee kerels! twee
werkvroome beesten:

[p. 42]

 

hun vellen die glanzen

 

als zonzonnend git

 

om ronkende dampende

 

leesten.

 

 

 

Zij trekken de wagen

 

zij trekken de kar

 

de moeren, de snoeren

 

die kraken.

 

 

 

Zij hebben de kracht

 

van een veel-getal

 

in de klemmende kwijlende

 

kaken.

 

 

 

Huop! Huop!

 

laat je zweeten

 

maar dampen,

 

laat je strekkende pooten

 

pilaren zijn,

 

en krimp je en rek je

 

in 'svoerders lijn,

 

de keienweg dreunt

 

van je stampen.

[p. 43]

 

Twee groote paarden

 

als kolen zwart

 

twee groote sterke beesten,

 

de beenen straf recht

 

de koppen vooruit!

 

en dampend de glanzende

 

leesten.