Zangen van hoop

[p. 48]

Nu klimmen

Nu klimmen de zangen der nacht;
als 'n reus zal ik over je waken,
je dekentje mollig en zacht
aan je schoortje en oortjes dichtmaken.

En wiegen je als je zoetkens kraait
en met de kleine armpjes draait
en kussen je als je zoetjes lacht
en je vleien tot slapen ‘goenacht’.

Moedertjes zijn als kleertjes zijn
om 't kindeke te verwarmen,
zij dekken 't zacht, zij houden het rein
in de lieve moederarmen.

Dat wiegt niet, dat wiegt niet
op aarde geen schepsel of iet
het kindekindkindje zoo teer
zóó oogenglanslachend zoo zeer.

Nu klimmen de zangen der nacht;
als 'n reus zal ik over je waken,
je dekentje mollig en zacht
bij je schoortje en oortje dichtmaken.

Je moeke is heen en die kan het niet doen,
die is nu wat zeeën en hemelen zijn
en zonnen, rondwentlend in eeuwigen schijn,
in bloemen, en 't eeuwige groen.