Sonet, Ter eeren den gheest-rijcken ende soet-vloeyende Poët Gvilielmvs van-der Borcht, Op sijnen nieuw' geopenden Blom-Hof: die daer schrijft voor sijn divise: Castra, qui se, vincit.
GHy Nymphjes soet van aerdt, die altijdts schijnt te haken
Naer Mayaes lieven tijdt, met aenghename vreughdt,
Verweckt nu vrolijckheydt ter wijlen ghy vermeught,
En wilt in desen Hof uw' sinnekens vermaken.
Hier staen veel blomkens in, tot nut van vele saken,
Maer meest en boven al pluckt Rooskens, lieve jeughdt,
Maeckt daer een kransken van, voor die uyt ware deughdt
V aen-biedt sijnen dienst, en schijnt door liefd' te blaken
Tot ware iver-konst', wilt den Poët ter-eer'
Gaen singhen een nieuw' liet, den vrindt verdient vry meer.
Dan hy die vander-Borcht breeckt af de stercke wallen,
Haelt strackx den groenen tack die Phoebus heeft gherooft
Van Daphné sijn vrindin, ciert hem daer med' het hooft,
Soo sal hy dichten noch, naer ieders wel-ghevallen.
Auteursrechtvrij