Brusselschen Blom-hof van Cupido

Klinck-dicht. Hy seydt een deel te hebben met hare droefheydt.

DAt ick ghevanghen ben, dat wil ick niemandt wijten

Dan d'ooghskens van mijn Lief, en oock den gragghen lust

Die ick hebb', om de selv' t'aenschouwen, die ick just

Hier vind' tot mijn verderf, maer jammerlijck bekrijten,

Iet aen my onbekent. VVat heeft u doch ontrust,

(Goddin van mijn gheluck) dat ick u onbewust

Dees traentjens storten sien, die botsen, en door-splijten

Het doodende verghif, dat onder 't oogh-gordijn

[p. 71]

 

(Om my te mart'len) rust ? ach ! 'k voel' nu meerder pijn,

 

VVanneer de droefheydt selv' in u is komen woonen,

 

Die ghy my mede-deelt, ô ! wonderlijcken aert:

 

Isser iet quaedts in u, dat moet ick oock besueren,

 

En staegh kom' ick mijn pijn' aen u ellendigh thoonen,

 

En selden heeft sy oock arn u een pijn ghebaert,

 

VVaer-om moet my uw' pijn, en mijn u niet berueren ?