Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 95]

Vrevghden-Rym, over de Bekomen Liefde, Toe-ghepast op den Voor-somer, tot In-leydinghe van 't Derde Deel.

O ! Lent ô ! lieve Lent, ô ! voor-bod' van den Somer,
Aen-brengher vàn de vreughdt, ô ! vorst, en winden-toômer,
Blom-blaser, blader-spruyt, bekleeder van de aerd',

[p. 96]

 

O ! groenen Lommer-godt, ô ! liefdens stercksten helper,

 

Verwachten Minnaers-troost, ô ! klaght en tranen-stelper,

 

V zy den vollen lof en eer' ten danck' vergaert,

 

V zy een vreughden-liedt, u prijs' ick met ghesanghen,

 

V danck' ick met ghenucht, om dat door u 't verstranghen

 

Van dobbel-winter-pijn my heel ontvloden is.

 

Nu sal, ô Nymph', gheen kracht van 's winters sture winden

 

Den op-ghestockten brandt van mijne ziel' in-binden,

 

Maer wel (belacht het ghen' ick niet onred'lijck gis)

 

Houd' ick dat nimmer koelt' mijn herte sal bevriesen,

 

Vermidts mijn Sonn' haer noyt ten suyden sal verliesen,

 

Maer blijven even hoogh' in dit mijn oogh-peyl staen:

[p. 97]

 

VVaer door ghestaghe hitt' dit herte sal doen blaken,

 

Een hitt' die nimmer sal het altijdt-staen bestaken,

 

Maer sal, beanckert, daer d'onstadigheydt versmaên,

 

VVaerdoor gheen reghen-vlaegh' my iewers sal doen schuylen,

 

Ontdoken haren glans in nijdens duyst're kuylen,

 

Door-scheurende den bandt van ons bereyde trouw',

 

Oft nimmer wolck van haet de klaerte sal bedecken,

 

Om soo de schoonte my in droefheydt te ont-trecken,

 

Den knoop ontfuts'lend', die ons eeuwigh binden sou:

 

Maer ick in teghen-deel my eeuwelijck sal paren

 

Met u, ô, ! lieve Sonn', ey ! laet ons dan vergaren

[p. 98]

 

Te samen gheklipseert, vermengh'len wy ons licht,

 

Op dat den klaren glans meer strecke t'onser vreughden,

 

VVt-sluytend' de begheert' van all' de vremde jeughden,

 

En wy te-saem' ghevoeght zijn met het aenghesicht.

 

Ha ! 't wenschen is voor niet, vermidts ick hebb' ghenoten

 

All' 't ghen' voor desen my soo anghstigh heeft verdroten

 

Te derven, laet nu vry de vrye vryigheydt

 

Bereyden 't open hert', en laet ons in-ghenomen

 

Van 't vreughdelijckste mal, laet koddigheden komen;

 

Op dat gherustheydt zy met sotheydt in-gheleydt.

[p. 99]

 

VVanneer den gragghen lust d'begheerde heeft ghenoten,

 

Soo vindt 't ghenietend' hert' sijn banghigheydt ontvloten,

 

En leeft verheught door 't ghen' dat het bekomen heeft,

 

Behaeght hem in de winst', vermeert de vreughdt door vreughden,

 

Hoopt jock op koddigheydt, en menghelt sijn gheneughden,

 

Met seld'saem malligheydt, en soo gheruster leeft,

 

Verliest sijn eynde niet door 't midden te mis-hand'len;

 

Ick even-eens ghestelt, en kan niet qualijck wand'len,

 

Vermidts de sekerheydt mijn ganghen veyligh maeckt:

[p. 100]

 

Singht, drinckt, schenckt, boert en spot, lacht, malt, en koddigh rammelt,

 

Ralt, loeyt, beguychelt, en met sottigheden sammelt,

 

De trouw' beboeyt mijn liefd', dus blijft sy ongheraeckt.