Brusselschen Blom-hof van Cupido

[p. 163]

Minnens-gril, verhaelt van Thirsis een' Herders-Soon.

ICk was onlanghs neêr-gheseten,
Daer het twee-ghetande Vee
Noch gheen gras en hadd' ghesleten,
Niet verr' van de blouwe zee,
Teghen 't palen van de duynen,
Teghen 't kanten van een wey,
Aen de om-ghekromde tuynen,
Daer mijn slechte woon-plaets' ley,
Daer m' ons' armen block siet palen
In 't beghin van 't elsen-wout,
In de groene lommer-salen,
Daer ghy u wel wenschen soudt:
Soo ghy iemandt hier ontrent zijt
Die my met verlanghen hoort,
Al is 't dat ghy niet ghewent zijt
't Droef er-galmen van mijn woordt:
Midts ick vrolijck plagh te ruysschen,
En te spelen op mijn riet,
Daer nu ach ! de wat'ren bruysschen
Droeven weêr-galm van mijn liedt.
Daer ick sat, sat my beneven
Die veroorsaeckt dat ick ben,
Die veroorsaeckt gansch mijn leven,
Die ick voor mijn heyl beken,
Voor 't beschut van all' de qualen,
Voor mijn voorspraeck', voor mijn' al,
In het on-weêr dat kan dalen,
En my over-komen sal.
Naer een vryers vryers-praten,
Naer een onderlingh ghelach,
Nu wat vryer uyt-ghelaten
In het vryen als ick plagh,

[p. 164]

 

Socht ick dees mijn handt te drucken

 

Teghen 't op-gheswollen deel

 

Van haer' teere boesems-stucken,

 

Onder aen haer' sneeuwe keel:

 

Maer eylaes ! wat vremde grillen

 

Heeft de loose minn' niet in,

 

Och ! wat kan hy al verspillen,

 

Wat gheschiedt niet door de min ?

 

't Listigh schelmken hadd' sijn pesen

 

Van het leghe hout ghedaen,

 

En was soetjens af-gheresen,

 

En gheseten in het graen,

 

Achter mijn beminde treusel,

 

En hongh stille soo een strop,

 

Soo een war-net, neen, ick beusel,

 

Sijn ghestropte peesken op,

 

Oft ontrent het tusschen-klieven

 

Van het poes'le mem-gheberght,

 

Dat een-ieder door 't believen

 

Om het aen-te-raken terght.

 

Met ick raeckt' was ick ghebonden,

 

En gheknevelt, en gheboeyt,

 

Soo dat oock tot deser stonden

 

Mijnen bandt vermeert en groeyt.

 

Wat ick trock, oft wat ick raesde,

 

Wat ick wenteld', wat ick sprongh,

 

Wat ick schreeuwde, wat ick blaesde,

 

Wat ick vleydde, wat ick songh,

 

Ick bleef vast, en sal het blijven

 

Als ick ben, en sedert was,

 

Wacht u dan van naeckte lijven,

 

Want sy klijven meer als was.

 

Men kan licht een soentjen gheven,

 

Men heeft licht en haest ghenaeckt:

 

Maer hoe dan 't gheboeyt te leven,

 

Hoe mins touwen los ghemaeckt ?