Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm (onder pseudoniem Ton Ven)

[p. 64]

Laatste woorden

't Was met Van Stralen afgelopen,
een reedlijk mens kon niets meer hopen.
Hij sprak gebiedend van zijn doodsbed:
‘Het wordt hoog tijd dat ik mijn poot zet.
Mijn boot staat klaar om weg te stomen,
(figuurlijk). De notaris kome.’
(Verleden werd zijn testament;
het hield niets in, hij had geen cent.)

Toen hij weer: ‘Bindt Ons vast met riemen;
weest niet bevreesd voor ziektekiemen.
Ziezo, zet bed en Ons rechtstandig.
(Meneer u doet dat heus onhandig.)
Zo gaan Wij, kist in zwarte lak,
(desnoods een gat door 't autodak)
met bed en al (ter ondersteuning
van Ons persoon) - (daar is geen leuning) -
Ons eigen graf (reeds in de wolken
zijn Wij) - (ook straks) - rechtop bevolken. -
Omlaag, gij alle', à bout portant!
't Wordt tijd voor Ons receuillement.
Wij zulle' Ons dood-zijn zèlf vertellen,
en tot dat doel tevoren schellen.’