De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Gloriant

Een van de zgn. abele spelen, de vier wereldlijke toneelstukken uit de 14de eeuw, anoniem overgeleverd in het handschrift-Van Hulthem.

Hoewel een groot aantal motieven, als bijv. de aanvankelijke ruimtelijke afstand tussen de geliefden, een bemiddelend portret, een familievete, de tegenstelling tussen de christelijke en de islamitische wereld, het gevangennemen van de geliefden e.d. in de ridderepiek terug te vinden is, is men er tot nog toe niet in geslaagd een bron voor dit verhaal te ontdekken. Wat de naamgeving betreft, is er nochtans opvallende overeenkomst met het Oudfranse `Baudouin de Sebourc'.

Hoofdthema van Gloriant, zoals in de proloog aangegeven, is dat trots en grootspraak uit den boze zijn en met name door `vrouwe Venus' kunnen worden afgestraft. Daarnaast bepalen nog andere elementen van de hoofse gedragscode en de spanning tussen christendom en islam grotendeels de ideologische sfeer van het stuk. Zie ook Abele spelen.

Uitgaven:

R. Roemans en H. van Assche, Een abel spel van Gloriant (1970²); G. Stellinga, Het abel spel `Gloriant van Bruuyswijc' en de sotternie `De Buskenblazer' na volgende (1976).

Literatuur:

Zie de bibliografieën in de hierboven vermelde uitgaven; J. Notermans, `Mohammedaanse elementen in twee abele spelen: Esmoreit en Gloriant', in Belgisch tijdschr. voor filologie en geschiedenis, 51 (1973); A.M. Duinhoven, `Tekstreconstructie een abel spel', in Spiegel der Letteren, 19 (1977); Idem, `Over Gloriant van Brunswijc en Florentine van Abelant', in M.M.H. Bax (ed.), Wie veel leest heeft veel te verantwoorden (1980).

[J. Reynaert]