De Nederlandse en Vlaamse auteurs

Walewein

Eig. De jeeste van Walewein en het schaakbord, hoofse avonturenroman uit de Arthurcyclus. Volgens G.A. van Es ontwierp de Westvlaming Penninc het werk en schreef tweederde ervan kort na 1200; niet zo heel lang daarna voltooide een andere Westvlaming, Pieter Vostaert, de roman (kort na 1214). In de proloog wordt een voorhanden Franse bron uitdrukkelijk ontkend; met vrij grote zekerheid kan men dus aannemen dat de Walewein een zelfstandige Middelnederlandse roman is. De Walewein werd in drie hss. overgeleverd: in het volledige hs. l van 1350 dat zich te Leiden bevindt, in de Haagse Lancelot-compilatie uit de eerste helft van de 14de eeuw, en in het hs. g (2de helft 14de eeuw) waarvan twee fragmenten (verzen 7877-8074 en 9075-9273) in de ub van Gent worden bewaard.

De roman van Walewein verhaalt de avonturen die Walewein beleeft op zijn tocht op zoek naar een zwevend schaakbord. Er zijn zeer veel zowel Europese als Oosterse sprookjesmotieven in verwerkt.

Zie ook Lancelot-compilatie, Haagse.

Uitgaven:

W.J.A. Jonckbloet (ed.), Roman van W., 2 dln. (1848); G.A. van Es (ed.), De jeeste van W. en het schaakbord, 2 dln. (1957, herdr. dl. i 1976).

Literatuur:

S. Eringa, `Stijl en inhoud van de W.-roman', in Tijdschr. v. Nederl. Taal- en Letterk., 44 (1925); A.M.E. Draak, Onderzoekingen naar de naam van W. (1936, verm. uitg. 1975); J. van Mierlo, `Ter datering van den roman van W.', in Versl. en Meded. Kon. Vl. Acad. (1956); P. Minderaa, `De compositie van de Walewein', in F.P. van Oostrom (ed.), Arturistiek in artikelen (1978); J.D. Janssens, `Tekstinterpretatie via een onderzoek van de co- en intertekstuele relaties in de "Roman van Walewein"', in Spiegel der Letteren, 24 (1982); T. Verhage-van den Berg, `Het onderschatte belang van de neven-episoden in de Walewein', in Nieuwe Taalg., 76 (1983); K. Aardse, `Couperus te Camelot', in Literatuur, 1 (1984).

[J.D. Janssens]