|
| |
| |
| |
Hert-grondelijcke suchten van een Christen, sijnde in swackheyt des lichaems en des gemoets.
HOort mijn trouwe Salichmaecker,
Hoort mijn slaeploose waecker,
't Suchten van mijn hert ontstelt,
Dat als was in my versmelt:
Laet mijn krachtich, klachtich smeecken
Door de dicke wolcken breecken,
Laet u oor niet sijn gestopt,
Doet my op die angstich clopt:
Laet u mededoghen blijcken:
Want ghy sijt in diergelijcken
Sonder sond versocht geweest,
Hebt geweent, gesucht, gevreest:
Heer ghy weet wat is te strijden
Beyd' in ziel en lijf te lijden,
't Bleeck wel aen u bloedich sweet
Dat ghy bang aenvechting leet,
Doen een Engel u quam stercken
Dat ghy moedich af soud wercken
't Werck van onse salicheydt
Helpt my arm elendich mensche
Die alleen u hulpe wensche:
Toont mijn eens een soet gesicht,
Dat mijn sware hert verlicht,
Ach mijn Godt, wat sal ick seggen:
Op mijn leger uytgestreckt,
Daer ghy my hebt toegedeckt
Met een sieckte seer beswaerlijck,
En met een oock soo gevaerlijck,
Dat na allen oogen schijn
Ick wel niet lang hier mocht sijn:
Ick verdorre en verdwijne,
Door een overgroote pijne
Die door al mijn leden cruypt
En my't bloet vant herte suypt,
Die my 't sap soo heeft ontogen
Dat mijn beendren heel verdrogen,
Als des somers 't dorstich landt
Dat de sonnen hit verbrandt,
's Nachts als Vee en Menschen rusten
| |
| |
Soud my oock wel slapens lusten:
Maer die pijlen die ghy schiet
In mijn vleesch, gebogen 't niet.
Denck ick 't bed sal my verquicken,
Sware dromen my verschricken,
Doen my beven 't hert en d'huyt,
Perssen 't bange sweet daer uyt.
Lust en appetijt om t'eten,
Hebben my voor lang vergeten,
Noyt verneem ick honger graech
In mijn gantsch verdorven maech:
'k Can geen goede spijs gebruycken,
Menichmael de lucht niet rucyken
Van die kost die om haer kracht
En haer smaeck wort meest geacht.
Noch sie ick u ooge blicken,
En 't geschut daer op geleyt
Dat de ziel en 't lichaem scheyt.
Wilt ghy dan alsoo verbolgen
Eenen dorren halm vervolgen?
Heel u rusting trecken aen?
Om een vliegend blat te slaen:
'k Ben doch niet van herd gesteente,
Maer van vleesch en bros gebeente:
Wat is nodich sulck geweldt?
Daer ick ben alreets geveldt:
Hout maer in u geest en aessem
En mijn leven als een waessem,
Als een woort en los gerucht
Sal verdwijnen in de lucht:
Maer o Heer wat salt dan wesen,
Wert u name oock gepresen
Van de dooden in het stof?
Onder d´aerde, onder stercken
In het stille graf verhaelt,
De beloften daer betaelt,
Neen mijn Godt: maer sy die leven
Konnen u noch eere geven,
Roepen door de wereldt uyt:
Connen uyt haer zielen koffer
U toebrengen 't daegkelijckx offer,
't Welck ghy in genaed beweecht
Gunstich te ontfangen pleecht:
Soo u nu mijn danckoffranden
| |
| |
Die ick doe met hert en handen
In mijns Heeren Jesu naem
Sijn voortaen onaengenaem:
Neemt my wech nae u behagen
In de helfte van mijn dagen:
Want ick wensch geen leven meer
's Levens lust met haer gebreecken
Pleecht my diep in 't hert te steecken:
Maer voor al mijn tegenheydt
Heb ick die adieu geseydt:
Laetse doch niet weder keeren,
Wiltse verre van my weeren,
Datse my als 't sterven naeckt
't Sterven niet te bange maeckt:
Want ick voel my noch behangen
Met de vreese voor te prangen,
Door het perssen van de doot
Als sy geeft den lesten stoot,
Als ick heb die swacke vlagen,
Denck ick dickwils heel verslagen,
Waer ick door dien herden strijt
Daermen soo veel smert in lijt:
Maer als ghy my weer versterket,
Vind ick my soo seer gehart
Dat ick selfs de doodt uyt tart.
Wilt my langs so meer verkloecken
In dit lang en bang besoecken,
Dient de maet van mijn gedult,
Anders soud ick aertworm nietich
Worden ondert Cruys verdrietich,
Salfst eens weer u scherpe nepen,
PIjnelijck als Leeuwen grepen,
Laet my met dees felle pijn
Niet altijt beladen sijn:
Die aen stucken breeckt mijn leden,
Soo ontroert 't verstant en reden,
Datse my door groot gewelt,
Half als buyten sinnen stelt:
O wat ist een harde saecke,
Als ick mijnen Godt genake,
Voor zijn troon my neder werp,
Dat als dan door pijne scherp
Al mijn zinnen en gedachten
| |
| |
Die behooren op te wachten
Werden 't eenemael verstroyt,
Latend my het hooft beroyt:
Alsse soo daer heenen dwalen
Datse niet zijn weer te halen,
Soo dat droeflijck werdt belet
Al mijn aendacht in 't gebet.
'k Hebbe dickwils Heer almachtich,
Dit verdriet met woorden klachtich
En mijns herten droefheyt groot
Uytgestort in uwen schoot:
Laet my doch die gunst verwerven,
Dat ick tot en in mijn sterven,
Houden mach in toom en bant,
Mijn gedachten en verstant:
Laetvmy die soo lang gebruyken,
Tot dat my de oogen luycken,
Tot dat ick door 't duyster dal
In u licht in-treden sal.
Laet my troostloos niet versticken,
Wilt al vorens doch verquicken
En verheugen mijn gemoet,
Dat ghy nu soo suchten doet.
's LIchaems swack: eyt waer te dragen,
Hadd' ghy niet met een geslagen,
En gewondet mijnen geest,
O die wonde treft my meest!
En ick weet geen mensch te vinden
Die dees wonde kan verbinden,
Die van stanck en etter bloeyt,
En mijn ziele soo vermoeyt,
Datse met het pack beladen
Van haer sonden en misdaden,
Swaer gedruckt en seer geparst
In dees droeve clacht uyr barst.
Koom ick dan o Godt te spade,
Altijt vast gegrendelt staen,
Nimmer voor my open gaen?
Ben ick eeuwich uytgesloten
Van u aenschijn wech gestoten:
Gantsch verkeert in toornicheyt?
Ach ick hebb' met eygen handen,
't Vuyr uws toorens op doen branden,
't Welck nu blaeckt met sulcken cracht
Dat ick heel daer door versmacht:
Om dien brant weer uyt te lesschen
| |
| |
Maeck ik al mijn tranen flesschen
Ledich van haer bitter nat,
Stort heel uyt mijn water schat.
'k Wensch van herten dat mijn oogen
Altijt traenden sonder droogen,
'k Wensche dat mijn vochtich hooft
Noyt van water wiert berooft:
Want bekeerde sondaers tranen
Plegen Heer u aen te manen,
Tot het geven van pardoen
Om het costelijck rantsoen,
Dat voor haer u lieve Soone
Hangend aen het Cruys ten toone
Heeft betaelt en opgeleyt
Aen uwe rechtveerdicheyt:
Immers ben ick een van deese,
Waerom beef ick dan van vreese
Dat ghy noch van my de schult
En betaling eysschen sult?
Heeft voor my voldaen mijn borge,
Waerom trilick noch van sorge,
Dat ick selfs mijn quaet bedrijf
Boeten moet met ziel en lijf?
Ick geloov' maer comt te bate
Mijns geloofs seer cleyne mate,
't Welck ick vind in dese staet
Minder als een mostaert zaet.
Wilt 't gecroockte riet niet breeke
Maer eens tot mijne ziele spreecken:
Weest gerust en wel gemoet
All u schulden zijn geboet.
Hoord ick in mijn oor eens klinken
Voeld ick in mijn hert eens sincken
Dese stemm' en soet geluyt,
Soo waer all' mijn clagen uyt:
Want mijn suchten en mijn trueren
Sal en moet soo lange dueren
Tot dat dit verquickend woort
Mijn benaude ziele hoort:
Want ick weet dit vast te voren
Dat ick eeuwich ben verloren,
Als des Satans met gesel.
Soo ghy my betreckt int oordeel,
Soo my daer niet streckt tot voordeel
Soo my niet en comt te goet
Mijnes Heeren dierbaer bloet.
Maer dit bloet comt my te stade,
| |
| |
Als ick Ziel en Lichaem bade
In dees vrye Bloet fonetyn,
Word ick als een snee soo reyn:
Soo gesuyvert door die looge
Geen besoedling hier of daer
Aen my siet, of wort gewaer.
'k Hoop van u te zijn gevonden
Schuyllend in mijn Heylants wonden,
Heel de werelt treffen sal.
Daer sal my niet quaets genaecken,
Vonck of vlamme niet aen raecken,
Vna het vier 't welck eens gestoockt
Eeuwich sonder eynde smoockt.
Doet mijn ziel dit doch ghevoelen
Nae haer angstich droevich woelen,
Stelt haer eens in seeckerheyt
Van haer heyl en zalicheyt,
Dats uyt dees vervallen Cluyse
Willich en getroost verhuyse,
Sijnd als met u handt geleydt,
Van de rust voor haer bereydt.
SIel zijt in dees hoop te vreden,
Rust op Godts barmherticheden,
Treckt den droeven treursack uyt
En verciert u als een Bruyt,
Op geschort en wel te boete,
Treed u Bruydgom te gemoete,
Dien ghy sonder vleck of smet
Reyn sult worden voor geset:
Weer als by u Lichaem voege,
Als het sal vereerlijckt zijn
En verlost van sieckt en pijn:
Vry van wonden en van stramen
Komt Heer Jesu, comt doch, Amen.
Iacob. 5. Vers. 15.
Is yemandt onder u in lijden, dat hy bidde: Is yemant goets moets? Dat hy Psalm-singe.
|
|
Auteursrechtvrij