Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
(1643)–Anton van Bourgoingne, Petrus Gheschier–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
Waerheydt.
| |
[pagina 89]
| |
VVaerheydt.Ick en weet wat doen als heden,
Als ick sie den pracht der steden,
En den grooten overdaet
In het huys, en op de straet.
Dat-men weynigh compt te gheven
Om de siel, en 't eeuwigh leven;
Maer alleene dit bemerckt
Dat ons in de pracht versterckt.
Sal ick lacchen, sal ick duchten;
Sal ick singhen, sal ick suchten;
Sal ick blijde zijn, oft droef,
Seght wat dient tot mijn behoef?
VVeent (beminde,) lacht oock mede,
Als den VVijsen eertijdts dede;
Lacht om al de sottigheydt,
Schreydt om al de ydelheydt.
'T Is seer swaer voor ons om draghen,
Dat wy sien in onse daghen,
VVat al pracht en ydel waen
In bancketten omme-gaen.
Hoe veel datter wordt ghesleten
Daer maer snoepers af en eten,
Alleen om een hooghen naem,
Aen de siel on-aenghenaem.
| |
[pagina 90]
| |
En de siele wordt versteken,
Niemandt wil haer broot eens breken,
'T is ghenoegh, macht al wel staen,
Als de gasten commen aen.
Daer gaet buyten alle schreden,
Daer zijn alle nieuwigheden
In het voedsel, in den dranck,
In het spel en in den sanck.
Hier wil oock een miere vlieghen,
En den uyl den Valck bedrieghen;
Elck will hier door lossen schijn
Van den gast verheven zijn.
VVilt ghy dit eens claer bemercken?
Siet den sleep gaen naer de Kercken,
Alsser iemant valt te kort,
En den doo begraven wordt:
Ghy sult hier uyt konnen letten,
VVat-men doet in ons bancketten;
VVant dit is een Sinne-beelt
Dat wel fraey de rolle speelt.
Als den mensch den blaes van 'tleven
Heeft sijn Schepper weer ghegheven,
Siet, met pracht voor alle lien
Moet de uytvaert gaen gheschien.
Swarten bay die moet bedecken
In de Kercke duysent plecken;
| |
[pagina 91]
| |
Voor en binnen het palieys
Hanghen wapens naer den eys.
Als den dooden wordt begraven,
Siet-men vooren henen draven
Soo veel knechten, soo veel licht
Als verdraeght ons aenghesicht.
Maer'tis waen, 'tzijn ydel dinghen,
Oock de shcilden die sy bringhen:
Al wat hier door pracht gheschiet
Dat en baet de ziele niet.
Voor het lijck soo siet-men swieren
Lancen, deghen, veldt-banieren,
Peerden selfs van grooten prijs
Op-ghepronckt op 'sHoofs ghewijs.
Duysent neven, duysent vrienden,
Die den dooden somtijdts dienden,
VVorden naer de Kerck verwacht,
En ghebeden tot de pracht:
Niet om voor de ziel te lesen,
Oft als bidders daer te wesen;
Maer alleen tot enckel waen,
Om aldaer met 'tlijck te ghaen.
En 't gheschiedt oock, soo ick schrijve;
VVant sy volghen dese rijve,
En sy segghen overluydt
Iet dat oock niet wel en sluyt;
| |
[pagina 92]
| |
'T is op 'tgoetjen dat-se luymen,
Om den vetten pot te schuymen;
Hier af spreken sy ter deegh
Met elckander onder weegh.
Gheensins om te doen volbringhen
Missen die-men daer moet singhen,
Maer sy ramen eenen voet
Hoe sy deelen sullen 'tgoet.
Van de siele gheen ghedincken,
Oft-se blincken sal, oft stincken;
Al de vrienden oudt, en jonck
Sien alleen op waen en pronck.
Alsoo gaetet in de steden
Als-men wordt te gast ghebeden;
Pracht, en pronck, en overmoet,
Quist ons vaders beste goet.
VVy versoecken edel Heeren,
Die ons tafel souden eeren,
Om te proeven onsen wijn,
En met ons verblijdt te zijn.
Duysent knechten moeten loopen
Over al om spijs te koopen
VVel soo lecker, en soo veel,
Al waer't voor een Conincks keel:
VVaer uyt rijsen veel gherechten
Aen-ghedist door nette knechten;
| |
[pagina 93]
| |
Elcken bet' heeft wonder in
Naer 't ghenoegh van den sin.
D'alderbeste Rijnsche wijnen
Moeten op den dis verschijnen,
Al het nat dat Spaignien kendt,
Oft Madera over sent.
Over al vernemt-men vaten,
Daer in steenen zijn ghelaten,
VVel soo konstigh uytghevrocht
Als oyt Keyser heeft ghekocht.
'T Zijn hier al fluweele stoelen,
Om gheene pijne te ghevoelen,
Maer om met ghemack, en rust,
Te volbringhen sijnen lust.
Somma door de schoone zalen
Moeten onse sinnen dwalen;
'T is al-om al-even net
Keucken, kamers, en sallet.
VVaer toe dienen dese dinghen
Die daer soo hoveerdigh springhen?
Sekers anders nieuwers om,
Dan tot pracht, en enckel rom.
Als de brocken zijn ghegheten,
Men kan dan u pracht wat weten;
Mael ten baet u ziele niet
Al wat datter is gheschiet.
| |
[pagina 94]
| |
Den bedruckten roept om t'eten,
En hy wordt van ons vergheten
Als wy quisten goet en bloet
Sonder noot in overvloet.
Magh ick dan niet wel beschreyen,
Dat ons rom en pracht soo vleyen?
Magh ick dan niet lacchen oock,
Dat ons soo vermaeckt den roock?
Tot besluyt dan om te swijghen,
Vriendt wilt ander sinnen crijghen,
En veracht den grooten pracht,
Die en naem en goet vercracht;
VVant den dis soo aen te rechten
Met soo veel-der-ley gherechten,
Is een prachtigh rauwe-lijck
Daer de ziel lijdt onghelijck.
|
|
