Des wereldts proef-steen ofte de ydelheydt door de waerheyd beschuldight ende overtuyght van valsheydt
(1643)–Anton van Bourgoingne, Petrus Gheschier–
Auteursrechtvrij
[pagina 129]
| |
Waerheydt.
| |
[pagina 130]
| |
VVaerheydt.Sien ick daer niet Atlas Neve
Door de wijdt-ghebaende dreve
Schieten met een snelle vlucht
Als een voghel door de lucht?
'T schijnt naer dat ick can bemercken,
Dat hy is ghecleedt met vlercken;
Twee zijn vast aen sijnen hoet,
Onder een aen elcken voet.
Ick moet hem de reden vraghen,
VVaerom hy ghevlerckt moet jaghen:
Staet, waer-henen, waer soo haest?
'T schijnt dat ghy van haeste raest?
VVaerom vleughels aen u leden,
Van den hoofde tot beneden?
VVaer soo driftigh, waer soo gauw,
Seght my eens ter goeder trauw?
VVeet, ick draghe de gheboden
Van Goddinnen ende Goden,
En daeromme vliegh' ick licht
Min oft meer als eenen schicht.
Maer wat compt ghy my vertraghen,
Om hier reden af te vraghen?
Vraeght den Ioncker die daer staet,
VVaerom hy soo lichte gaet.
| |
[pagina 131]
| |
Ionckher wilt my dan vergheven,
Dat ick heden ben ghedreven
Om te vraghen met oodtmoet
Reden van u lichte voet;
En van al u lichte schreden,
En van uwe lichte reden,
En van al u licht gheraes,
Oft ghy waert een liche dwaes;
VVaerom soo veel lichte pluymen
'T vet van uwe borse schuymen;
VVaerom dat ghy lietjen dicht,
Die onsuyver zijn, en licht?
Zijn dit niet wel sotte vraghen
Voor mijn jonghe groene daghen,
VVaerom licht? ick ben ghesandt
Van het lichte minne-landt,
Daer de licht-ghesinde benden
Licht als windt hun leden wenden,
En soo lichte zijn te voet,
Als den Tiber in sijn vloet.
VVilt ghy preuf hier af gheselle,
Let op dese Pastorelle:
En midts spronck hy eenen spronck,
Dat het gantsch gheweste clonck;
Maer met sulcke lichte swieren,
Als-men oyt sagh in de dieren,
| |
[pagina 132]
| |
Die op't landt oft in de locht
Licht van aert zijn voort-ghebrocht.
Nu soo scheen hy met de voeten
Boven in de locht te vroeten,
Dan met eenen crommen keer
Stondt hy weer ghelijck een Heer.
Nu weer hooghe, dan weer neder,
Onghestadigh als het weder;
Dan ghecromt, dan opgherecht,
Dan heel statigh, dan heel slecht.
Nu soo liep hy in de ronde
Als een sot met open monde;
Nu soo scheen hy wat bevreest,
Dan weer met een lichten gheest.
Hy gaf soo veel lichte spronghen,
En wel soo veel lichte wronghen,
Als oyt Paris heeft verdacht
Meester in den dans gheacht.
Dan op 't leste naer wat ruste,
Soo hem iet te spreken luste,
Seyd' hy; Gaet dit niet heel wel?
Is dit niet een aerdigh spel?
Iae't voorseker, deses aken
Licht aen lichte sinnen smaken;
Eenen licht-ghespronghen dans
Paeyt de vrouwen, payt de mans.
| |
[pagina 133]
| |
Maer al wat ghy saeght te veuren,
Dat en zijn maer kinder-leuren;
'T was maer eenen boeren-dans
Om een rotte mispel-krans.
Dat ghy quaemt den dans aenschouwen,
Als die edel hoofsche vrouwen
Voeghen haer met soet ghelaet
Soo het spel en mode gaet;
Ghy soudt segghen: Dese dinghen
Moeten uyt den hemel springhen;
VVant 't en schijnt gheen menschen werck,
Dat ick in het danssen merck.
Selfs de namen druck ghenesen,
Als-men die maer compt te lesen;
Hoordt eens hoe hun lichten aert
VVordt met lichte tael verclaert.
La Gentille, la Valette
Comen eerst hier in't salette;
Canarie, en grand Bal
Hebben hier oock hunnen val.
Hier naer volght la Pastorelle,
Belle fille, la Pucelle,
En Courante de la Cour,
Swierdt oock mé op haren tour.
La Boutade, Belle Dame,
VVijsen oock uyt haren name,
| |
[pagina 134]
| |
Dat-se lustigh zijn en fraey,
Maer met eenen lichten draey.
D'Orengiere, de Pavane
Springhen oock in dese bane,
La Courante de Busquoy
Maeckt de dans-gheleerde moy.
En de neghen cleyne Branden
Doen de meyskens herten branden.
La Princesse is oock net,
En soo menigh fraey Ballet.
La Volage, la Bisaerde,
La Angloise, la Galiaerde
Comen oock heel licht in't spel,
En sy gaen oock seere wel.
La Picarde seere vluchtigh,
La Vignone seere cluchtigh,
Favorite doet oock mé,
In de Luete van de sté.
Daer is eene, soo ick meyne,
La Courante de Loraine,
Al de reste laet ick daer,
VVant den hoop weeght my te swaer.
Ionckher ghy meught u wel schamen
Met al dese sotte namen.
Ick in danssen stellen vreught?
'T is een werck dat niet en deught.
| |
[pagina 135]
| |
'T is maer spel van lichte sotten,
VVeerdigh om daer mé te spotten:
VVilt ghy dit wat naerder sien,
Let eens op een reke-lien,
Die nu besigh zijn met springhen,
En dweers deur Malckander dringhen,
Maer in eenen stommen dans
Sonder speelman, sonder krans;
En ghy sult dit moeten lijden,
Hoe ghy't neemt van alle sijden,
Hoe ghy't keert oft hoe ghy't wendt,
'T zy van verre, 'tzy ontrent;
Dat dit zijn de sotste swieren,
Die-men oyt sagh sot versieren;
VVacht u van dit lichte spel,
Eer ghy dans naer d'open hel.
VVant het danssen, en het springhen,
En het keeren, en het singhen,
In de dans-school hier en daer,
Is niet sonder groot ghevaer.
Al dat swieren van de voeten,
Al dat kussen, al dat groeten,
Maken voor de maeght bereydt
'T bedde van onsuyverheydt.
VVaer een dochter niet gheneghen
Tot onsuyver lichte weghen,
| |
[pagina 136]
| |
Sy en stelde niet een voet
Daer-men dese spronghen doet.
Maer om dat onsuyver lusten
In haer weeldigh herte rusten,
En dat sy den vollen toom
Hier aen gheeft oock in den droom;
Daerom wordt sy soo ghedreven
Om tot danssen haer te gheven,
En te nemen haer vermaeck
In dees alder-soetste saeck.
In een saecke, soo wy weten,
Daer den hemel wordt vergheten,
Daer de siele lijdt ghewelt,
En wordt van dne lust ghevelt.
Staen u voeten dan naer cranssen,
Daerom lichte Dochters danssen,
Helt ghy mede derrewaert,
Ghy zijt van seer lichten aert.
Al de danssen oock op heden
Zijn vol van lichtveerdigheden;
Die naer dese keert 'tghesicht,
Is tot allen staet te licht.
|
|
