Carmina

[p. 51]

Wereldsch liedje

Ik was een kind zoo rijk aan vreugd,
Totdat mijn hart het niet meer droeg;
Toen trok ik onder 't volk en vroeg:
Wie deelt mijn overvloed van jeugd?
Ik heb voor allen vreugd genoeg! -

Ik vond niet éen tot vreugd bereid:

Zij staarden in afwezigheid,

Of aan een ver en somber ding

Hun aller aandacht hing.

[p. 52]

 

Ik werd een kind zoo rijk aan smart,

 

Totdat mijn hart het niet meer droeg:

 

Toen trok ik onder 't volk en vroeg:

 

Wie deelt den kommer van mijn hart?

 

Ik heb voor allen smart genoeg! -

 

Daar was niet éen tot smart bereid:

 

Zij staarden in afwezigheid,

 

Of aan een ver en heuchlijk ding

 

Hun aller aandacht hing.

 

 

 

Toen voelde ik op mijn aangezicht

 

Door een gestâge hand gebreid

 

Het deksel der afwezigheid,

 

Een weefsel ondoordringbaar dicht

 

En zonder stoffelijk gewicht...

 

Nu naar het masker lacht of schreit,

 

Vind ik bij elk gereed bescheid,

 

Of aan zijn minste wisseling

 

Het heil der wereld hing.

 

 

[p. 53]

 

Zoo achter mom die lacht of schreit,

 

Woont nu mijn blij-en-droeve kind:

 

Het weinig dat hij diepst bemint,

 

Bemint hij heimlijk weggeleid

 

In ongemoeide veiligheid.

 

En nimmer draagt hij aan den dag

 

Zijn laten traan, zijn laten lach:

 

Den glimlach waartoe smart hem bijt,

 

De tranen door geluk geschreid.