Geestigh liedt-boecxken
(1621)–G.A. Bredero–
Auteursrechtvrij
[pagina 123]
| |
Stemme:
| |
[pagina 124]
| |
Want haer lieflijck gemoet,
Is vriendelijck en goet,
Ick had haer wel gegroet,
Gelijck een Iongman doet,
Maer noyt eenige reden
Van mijn genegentheden,
Gebruyckten ick daer mede,
Maer brochten deur den tijd
Met boerterije soet.
2 Daer nae, ist so gevaren,
Dat wy quamen te paren
In een seer soet vergaren,
Of geselschap vol vreughden:
Daer anders niet en waren
| |
[pagina 125]
| |
Als Dochters iong van iaren,
Ick kan't niet al verklaren,
Hoe wy ons daer verheughden.
Daer na noch wat gele'en
Hebben wy saem gere'en,
Ick en myn Lief by een,
Wy waren wel te vre'en,
Ick docht doen niet dat treuren
Myn blydschap sou versteuren,
Der Minnen wille-keuren
Die geven in't gemeen
Voor wat vreuchts veel geween.
3 Noyt had ick meer verblijen
Als 's winters in het rijen,
| |
[pagina 126]
| |
Dat wy deden somtijen
Seer lieffelyck en lustigh:
Maer als ick wat sou vrijen,
En klagen haer myn lijen,
Wierd ick door fantasijen
Swaerhoofdigh en onrustigh,
En myn gepeynsen swaer
Streden tegen melkaer,
Myn schamel hart eerbaer,
En dorst niet melden daer,
Myn inwendige klachten,
Myn verbayend verwachten,
En hoe myn ziel ging achten
De reyne ende klaer
Suyverheyd van haer.
| |
[pagina 127]
| |
4 Nu noch onlangs geleden,
Heb ick met haer gereden
Hier binnen deser Stede,
Op de geveeghde banen,
So ionstigh wy dat deden,
So minnelyck vol vreden,
Het bedroeft my noch heden,
Als ick hier moet vermanen,
Hoe snelle dat de tyd
Ons lieve vreughd afsnyd,
Ons geluck werd benyd,
Van die 't sagen met spyt,
Met afgunst en met smarten,
Haer boos en valsche harten,
Toonden haer oude parten
| |
[pagina 128]
| |
Wt scheldens nyt
Met schamperlyck verwyt.
5 Met al myn hart en sinne
Ick dees Dochter beminne,
Maer ick durft niet beginne
Myn Liefde te ontdecken.
Dus kermt myn ziel van binne,
En mis-trout te verwinne
Het hart van myn vriendinne
Die ick met ionst wil trecken,
Och wou dees weerde Vrou
Als ick wel en wou,
Wt goeder harten sou
Sy antwoorden myn trou,
| |
[pagina 129]
| |
Al derf ick 't niet klagen,
Sy siet meest alle dagen
Al myn verliefde vlagen,
Myn innerlycke vreucht,
En heymelycke rou.
6 Princesje Lief verheven,
Wt ziel, yver gedreven,
Met ernst en met beven,
Versoeck ick u genade,
Waer is u ionst gebleven,
Die ghy my placht te geven,
O Sonne van myn leven!
Beschuttet doch de schade,
Die my wan-hoop voorstelt,
| |
[pagina 130]
| |
En doet Natuur geweld,
Vloeckt, en veracht het Geld,
Daer menigh om verseld
By een, die hen met pynen
Het leven doet verdwynen,
Laet Lief u ionste schynen,
Als my myn geest alleen te voren spelt.
EYNDE.
|
|