Geestigh liedt-boecxken

[p. 133]

[p. 135]

G.A. Brederoos Kleyne Bron der Minne.

Liedeken, op een Fransche Voyse:
Phebe qui ce mesme Iour.

O Schoonste schoonheyt wreet!
Hoe pynicht ghy mijn hert
Met quellingh van lief en leet,
Met sacht en strenghe smert?
Wat bitterde pijn, mach soeter sijn? Wat, etc.
O pijnbanck van myn rust,

[p. 136]

 

O Beulin van myn bloet!

 

O Goddin van 't gemoet!

 

O myn waerdighste goet!

 

Dat myn hier is bewust,

 

Ick brandt en blaeck van aengename lust.

 

 

 

2 O ghy lieffelyck ghesicht!

 

Vol blixems en vol glants,

 

Als ghy maer u luyckjes licht,

 

Myn zieltje wort vol brants.

 

O wonderlycke brant, voor myn verstant, O, etc.

 

Lieve brant die myn geest

 

So beset, so beschroeft,

 

So bepuert, so beproeft,

 

So verheucht, so bedroeft,

[p. 137]

 

Soo verblijt, so bevreest,

 

Waer ick sonder u, ick waer dood geweest.

 

 

 

3 't Is een monster of een hout,

 

Die noyt en voelde vlam:

 

En offer alsoo kout

 

Ter Wereld yemand quam,

 

Dat hy meerder scheen, een beeld van steen, Dat etc.

 

Ia een mensch heel van loot,

 

Heel van tin, heel van stael,

 

Heel van glas, heel metael,

 

Heel van ijs altemael,

 

Sach hy u schoonheyd groot,

 

Hy wierd wel levendigh al waer hy doodt.

 

 

 

4 Dees levend-makende kunst

[p. 138]

 

Van Goddelijcke kracht,

 

Bestaet inde goede gunst

 

Van u minnelijcke macht.

 

Maer vertrout dit deel, niet al te veel. Maer etc.

 

Nu vaert wel mijn Chlorint,

 

Nu vaert wel soete mont,

 

Nu vaert wel schoonheyt blont,

 

Nu vaert wel, blijft gesont,

 

En als ghy u wel vint,

 

So denckt om hem die u te seer bemint.