Liederen

Klaaglied

Stem: Hoe lang zal ik met hete tranen, etc.

1 Mooi Aaltje, is 't zo snel vergeten
mijn lang vervolg van dag en nacht?
de schone tijd die 'k heb versleten,
en met uw wil heb doorgebracht,
in vriendelijkheid, in vrolijkheid,
in vrijigheid, en zoetigheid van praat,
van 's nachts tot 's morgens en des avonds laat?

[p. 58]

 

2 Mijn vrienden smaad en 's vaders toorn

 

die heb ik om u, in 't begin,

 

met zware dreiging moeten horen,

 

maar 't ging zo snel mij uit als in.

 

Dat bleek zo dik, wanneer als ik,

 

een blink of blik van uw schoon ogen zag,

 

zo bleef ik bij u de gehele dag.

 

 

 

3 Hoe dik nam ik uw teed're handen

 

en drukte ze aan mijn linker borst!

 

waar mij het binnenst' scheen te branden

 

van 'tgeen dat ik nauw spreken dorst.

 

Daar wenst' ik mijn een vensterkijn

 

van kristallijn of van fijn spiegelglas,

 

dat gij mocht zien hoe ik te moede was.

 

 

 

4 Zo 'k bij mijn hart had kunnen komen,

 

ik had' het met eerbiedigheid

 

straks uit zijn legerstee genomen

 

en in uw lieve schoot geleid.

 

Zo lief was je de ziel van mij;

 

dacht ik dat gij zo wulps waart van zin,

 

en zo lichtvaardig ook in uwe min?

 

 

 

5 Waar ik ter wereld heb genoten

 

de vreugd die men verkrijgen kan,

 

daar wordt mij nu de deur gesloten,

 

en men houdt daar een ander an.

 

Hoe ben je nu voor mij zo schuw?

 

Of wie heeft u zo schandelijk geraân

 

dat gij mij hebt deez' trots en spijt gedaan?

 

 

 

6 Wat moogt ge in uzelve denken,

 

wanneer als gij eens overziet

[p. 59]

 

mijn leurtjes en kleine geschenken

 

of 'tgeen er bij ons is geschied?

 

Zo hier, zo daar, gij weet wel waar,

 

met wat gebaar en gans verslingerd hart

 

was ik gestaag in uwe min verward.

 

 

 

7 Wat woorden zijn er wel gesproken,

 

bedenk ze eensjes in uw geest!

 

Wat eden heb je mij gebroken!

 

't Is wonder dat je niet en vreest

 

dat ik u eens, met vrij wat reêns,

 

iets ongemeens zal spelen op een tijd,

 

en dat mijn liefde nog verkeert in nijd.

 

 

 

8 Ga heen, geveinsde courtisane,

 

begoochel d' ogen en het brein

 

met uwe krokodilletranen

 

van de verdwaasde kapitein.

 

Die blote bloed, van wie gij 't goed

 

meer als 't gemoed, en dat met reden, acht;

 

verstoor mij niet, vaarwel en voort genacht.