Liederen

Adieulied

Stemme: O schoonste personagie, etc.

1 Vaarwel, mijn lief, mijn leven!
Hoe krank is, laas, 't vermogen bij de mensen;
in God bestaat het geven
van 't luk en heil dat wij de and'ren wensen.
'k Wens dat de Heer
u wind en weer
en voorspoed geeft in 't varen,
'k hoop Gods genade
zal u voor alle schade
wel bewaren.

2 O gij weeldige vloeden,
brooddronken, licht en neet'lig vol beroeren,
wilt met dit buiig woeden
des noordenwinds geen strijd noch oorlog voeren;
o Zuierzee,
van lieverlee
laat toch uw rug doorsnijen,
wat zij doorzeilen
zal weer zonder verdeilen
samenvlijen.

3 Voor d' Amsterdamse palen
lag 't bruine schip, met zwarte takeltouwen,
dat mijn Godin kwam halen.

[p. 70]

[p. 71]

 

In plaats van koets, voor 't puik van alle vrouwen,

 

was 't vunzig ruim;

 

het witte schuim

 

de voorboeg nat bevochtte.

 

Maar als gij scheidde,

 

mijn ogen u geleidden

 

zo ze mochten.

 

 

 

4 De zon met gouden stralen

 

brak met geweld door blauwe wolken henen,

 

de winden mij ontstalen

 

het schip, en lijf, die allengs vast verdwenen;

 

't hart werd als lood,

 

roerloos als dood,

 

door inbeeldings bewelven.

 

Na lang afzond'ren

 

zo kwam ik met verwond'ren

 

tot mijzelve.

 

 

 

5 Uw zeer verlichte zinnen

 

de mijne, lief, in alles overstreven,

 

behalve in het minnen,

 

daar moet gij mij de volle prijs van geven.

 

Ik win 't in gunst,

 

gij lief in kunst,

 

in wijsheid en in reden,

 

in aangeboren

 

en eigen zelfverkoren

 

brave zeden.

 

 

 

6 Gij, die uit zoute baren

 

't vlamvurig hoofd onuitgedoofd liet blijken,

 

schift toch de grijze scharen

 

voor 't driftig schip, laat golven angstig wijken.

[p. 72]

 

Blanke godin,

 

voer mijn lief in

 

de wel gewenste steden.

 

En breng mijn vrouwe

 

gelukkig en behouwen

 

thuis met vrede.

 

 

 

7 Al wat een mens kan denken

 

om aan zijn vriend, of waarde lief te gonnen,

 

dat zou ik, troost, u schenken,

 

was 't Godes wil hetzelfde mij te jonnen.

 

Ach, denk om mij

 

als ik aan dij

 

met ijverig verlangen;

 

al mijn gedachten

 

die snakken en verwachten

 

u t' ontvangen.