Cupido's lusthof

[p. 154]

Beslvyt

Aen alle Liefd-voedende Harders en Harderinnnen
Hun recreatie nemende in Cupidoos Lusthof.

OM dat nu Phoebus schijnt / te scheyden naer sijn sael /
En dat den heldren dach / gaet t'onder t'eenemael /
Sijn Paerden heel vermoeyt / hun gaē te ruste strecken
Na al den arbeyt van des Hemels licht te trecken
Diana doen oprees / met haer schoon silvren schijn
Die al de minnende een reyn behulp wou zijn /
tGhesternte aen de locht / verscheyden fraey ghetuyghen
Verbreyden dat de minst voor d'overhooft moet buyghen
Den guer een lieven tijt / gheraeckt me aen sijn ent
sGhelijcx ghelievers doen / tot 'tminnen soet ghewent
De uer comt datmen wint / 'tgheen eerst scheen onghewonnen
Gheen saecke wort voleynt / ten zy die is begonnen /
De Son en oock de Maen/ die eynden haren ganck
De dierbaer waerden tijdt / en vallet niet te lanck
Om een volcomen lust / in Redenrijck te storten
Tot een vermaken soet: doch 'tIaer began te corten
My doende sulck bewijs / door teeckens menichfout
Wanneer het lijd'lijck is / int best men wel op hout
Ten can niet alles al / by een tsaem zijn begrepen
Tis heuchlijck dat de zee / bebout wert met veel schepen
De Rijcke Iuno vroet / weldadich mede prees

[p. 155]

 

tGhewrachte werck waerin / men eerbaerheyt bewees

 

Minerva wijs in raet / comt oock den gheest ontdecken

 

Aensiende dattet wil / de Ieucht tot voordeel strecken

 

De schoonste Venus schoon / maeckt harde schichten soet

 

Mits dat de Ieucht uyt deucht / dit altesamen doet.

 

Lucina der gheboort / neemt mede goet behaghen

 

Dat haer lieff eel gheslacht / comt tot sijn oude daghen

 

In eendracht / Lieffd' en vre / soo voortijts wert ghebracht

 

Int Echtelijck Verbont / 'tvoorouders out gheslacht

 

Daer Hebe vande Ieucht / doort vrientlijck tsamen rusten

 

Dus staechs ghenietend' is / veel smakelijcke lusten

 

De rieckende begaeft / eel Flora soet van geur

 

Met bloemkens chiert het hooft van haer dies door ghetreur

 

Gheraken tot het hoochst / en t'minnelijck versamen

 

Waerom de Ieucht in vreucht / oyt by malcander quamen:

 

Den reghen en de schijn van Sol neemt synen ganck

 

Oock 'tclaghen met 'tghesucht / en vreuchdelijcken sanck

 

Becommernis en can niet staech int herte woonen

 

Den flauwen gheest die moet / hemselfs wat blyder toonen

 

Meer dan het swack ghemoet / int binnenste besluyt

 

Op dat de schempers niet en spreken overluyt.

 

Helaes! trou Minnaer ghy zijt in het net ghevanghen

 

Doet desen Lusthoff op / vermaket thert met sanghen.

 

Want Caliope sal u stercken int gheclem

 

Verghetende den thoon / u helpen op de stem;

 

Terpanders soet ghedicht / verlicht Melan coleusen

[p. 156]

 

En tis een voetsel van de Ionghe Amoureusen

 

Een lockent soet gheclanck / waer uyt dat wert verstaen

 

Wat voor inwenden brant / de Liefde brenghet aen

 

En wat het herte toocht / dat schier van Liefd' wilt breken

 

Een minnaer singhen derft / 'tgeen nau de tong' derft spreken.

 

In somma het ontdeckt / den gront der trouwer Min /

 

En twerckt daerna oock dat / het Nimphjen haeren sin

 

Soo partialich niet / en stelt tot 'sMinnaers hindren

 

Maer voelende oock brant / soeckt alle pijn te mindren.

 

Dit is den Lusthoff die u Cupido toe wijt

 

Waer in veel spruyten staen goet voor den appetijt

 

Der lieffden / die soo graech / doorwrevelt de ghemoeden /

 

Ghy vint hierin de spijs / om 'tclagent hert te voeden

 

Indien ghy overwint / dat u gheen pyne deert

 

De reyne Camne singt een liedt dat triumpheert /

 

Om soet versaemde twee / die in veel drucx te stelpen

 

Haer jonste binden t'saem / en soo malcander helpen.

 

Daer wert de Lauwren croon / ghehanghen boven 'thooft

 

Gheopent het ghesicht / dat blind'ling scheen verdooft

 

Van Theben al de fier / en overschoon Najaden

 

Vervreughen int ghemoet door weder Liefds weldaden

 

Vergadren eenen rey / met handen tsaem ghevoecht

 

Hem singhende tot eer / die eerlijck heeft gheploecht

 

Om te verwerven haer / dien hy in Lieffd' vercoren

 

Soo langhen tyden heeft / ghenietende daer voren

 

De spyse sijns ghemoets / door Cupidinems strael /

[p. 157]

 

Dus minnende Gheliefs / bevecht u Lieffdes quael

 

Dit sal een soet vermaeck / u brenghen onghemeten

 

Waer door ghy alle smert sult singhende vergheten

 

En grypen weder troost / door lieffelijck verdrach /

 

Want een groen wilgheboom / valt selden van een slach.

 

De eere is te vroom / om door lichtveerdicheden

 

Soo haest te zijn bepraet / o neen daer moet ghestreden

 

En trou ghebeden zijn / eer tsoete spruyt uyt tsuer

 

Allengskens kennen wert / d'een d'ander sijn natuer /

 

Sy werden beyd' ghemeen / doort langhe converseeren

 

Dat sulcke Lieffde trou / niet is om aff te weeren.

 

Nu dan de dierbaer tijt / gaet als de Son te nest

 

Het jongste dancklijck neemt / doch twyfelt niet het lest

 

De Conste tooghet gunst / om 'tsinnelijck vermaken

 

En door veel soeten praet / Gheliefkens t'samen raken.

 

'tLiefftallich soet ghespreck / dat doodet pyne swaer /

 

VVt Levendigher Ionst, in dit soet nieuwe Iaer.

Finis.