Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw (1850)

Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

(1850)– Broeder Geraert– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

Vorige Volgende


Hier na volght wie dat si doet was. Hier na gevielt so met Gods gracien, dat si haer so uffende in contemplacien, dat si daer af wart so cranc, dat si daer na starf eer iet lanc. 195[regelnummer] Doen leidmen den lichame in midden al doet; de vriende, de sustre, maecten groet
[Folio vir]
seer, ende weenden te vollen genoech. Men droechse ter kerken des morgens vroech: ende doen men de messe sanc voer hare, 200[regelnummer] stont op de lichame in de bare, ende vloegh opte balken staen van der kerken, also saen als enech vogel gevlieghen mocht daer. Ende als de liede dies worden gewaer, 205[regelnummer] die daer waren, so vlouwenghe gemene, sonder die oudste suster allene bleef daer met anxte te haren onwille; ende Kerstine, si bleef daer al stille toet dat de messe ut was bracht. 210[regelnummer] Doen dwancse de priester metter cracht dies sacraments, dat si daer neder van den balken moest comen weder. Sulke liede lieten verstaen dat haer geest had aengedaen 215[regelnummer] sodeneghe suptijlheit, dat hi niet wale en const geliden sonder quale den roke van den minschleken lichamen. Doen leiddenghe haer sustre te hueswert te samen,
[Folio viv]
ende vermaectenghe ende dedense eten. 220[regelnummer] Doen wouden haer geesteleke vriende weten, ende gincghen toet haer, ende vreeghden hare, wat si gedoeght hadde ende wiedwijs datd ware. ‘Ik zalt u,’ sprac si, ‘laten verstaen wat ic daer sach: want also saen 225[regelnummer] als ic gevaren was van ertrike, so namen die ingele van hemelrike mijn ziele, ende voerdenghe haesteleke op een stat, die was so vreseleke ende so donker, dat datd nieman 230[regelnummer] met tonghen niet wel vertellen en can. Die tormente die ic sach daer, si waren so gruwelec vreselec swaer, datd te vertellene were te groet. Ic sach daer vele liede doed, 235[regelnummer] die ic wel kinde hier in ertrike; ende als ic de zielen so iammerlike sach quellen, ontfarmes der herten mijn, ende vreeghde wat stede dat mocht sijn: ic peinsde dat datd de helle ware. 240[regelnummer] Doen andwerdden mijn leidere mi oppenbare
[Folio vijr]
dat datd seker ware tfeghvier, daer si haer sunden in arnden, die hier haer penitentie nien voldeden, ende daer vore daer de pine leden. 245[regelnummer] Van daer so vuerdenghe mi ter hellen, daer ic de gene sach iammerlec quellen, die ic oec levende kinde wijlneer. Dat seer ginc boven alle seer. Daer na was ic in hemelrijc geleid, 250[regelnummer] ten trone der godleker maiesteid; ende als ic sach dat hem mijn Here verblijdde schagen mi so sere, so ward ic boven al verblijd, ende peinsde, dat ic sonder tijd 255[regelnummer] Met hem soud bliven euwelek’. Doen seide mijn Here: ‘sekerleke utenemende suete vriendinne mijn, ghi selt hier namaels met mi fijn; maer nu so geve ic u den core, 260[regelnummer] ende legh u tehant hier twe dinc vore: acht nu te blivene hier met mi, ocht weder ten lichame te kerene, daer ghi
[Folio vijv]
in uwen gewareghen sterfteken lichame, selt liven, sonder sijn selfs mesquame, 265[regelnummer] pine der zielen, die onsterfteke es; ende daer met sekerleke so seldi verlossen de zielen al, die ghi saghe ind jammerlec dal dies veghviers, die u soe sere ontfarmden 270[regelnummer] ende so ontfarmeleke carneden. Ende met exemple us levens, seldi vele liede die leven bekeren tot mi, die haerre sunden felen af staen; ende als ghi al dit hebt ghedaen, 275[regelnummer] so seldi keren, mijn dochter scone, toet mi ten euweleken lone.’ ‘Doen antwerdic al onberaden weder, dat ic op dese voerwerde hier neder gerne woude weder keren op derde. 280[regelnummer] Doen, sonder merre, als mijn antwerde gehoerd hadde mijn vriendelec Here, so warst hem daneleke alte sere, ende geboed dat men soud weder mijn ziele vueren ten lichame hier neder.
[Folio viijr]
285[regelnummer] Nu siet ende merct wie snel dat waren tons Heren gebode die ingelsche scaren: op die ure dat men voer mi sprac in de messe dierste Agnus Dei, so was mijn ziele voer den trone 290[regelnummer] der godleker maiesteit claer ende scone; ende als si dat derde Agnis Dei seiden, so ward mijn ziele al sonder beiden gevuert te minen lichame sciere. Dit was temale de maniere 295[regelnummer] dat ic van ertrike henen sciet ende dat ic weder quam, anders niet; ende op dat de liede betren haer leven, so ben ic hen weder te troeste gegeven. Nu en ontsiet u niet, wat ghi 300[regelnummer] siet ocht hoert hier na van mi; want dat God met mi werken sal, dat sal sijn boven verstennes al, ende dies gelijcs en wart gesien noyt onder sterflec minschen gescien.’ 305[regelnummer] Dit hoerden haer vriende ende wonderde hen sere, ende wachten met wondre na dees mere.

Vorige Volgende