Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

[fol. xr]

Wiedwijs dat si ind water ginc en ter ander ziden overquam.

Als God haer dies gemaect hadde quite
ende verledecht, steet in haer vite,
dat si te Ludeke quam ind stat,
ende had gerne Gode ontfaen, ende bat
den priester van sinte Kerstoffels sere,
dat hi haer gave onsen Here.
De priester hi geloefde haer wel;
maer hi seide dat hi el
hadde te doene op dien tijt.
Maer hi geloefde haer seker dat hijt
namaels soud doen, de goede man,

Doen ward si onverduldech ende ran

ter ander kerken priester daer bi,
ende dat hem innechleke, dat hi
Gode haer gave. Dat dede hi saen;
ende doen si Gode hadde ontfaen,

[fol. xv]

 

so liep si haestlec met groter vaert

 

uter stat ter Masen waert.

 

Dies verwonderde den priester sere

380

die haer gegeven had onsen Here,

 

ende liep haer na saen op de stede,

 

ende dander van sinte Kerstoffels mede,

 

toter Masen, en woudenghe vaen;

 

want si saghen schegen haer staen

385

de Mase, daer si niet over en mochte,

 

als hen sekerlike dochte,

 

so dat sijt nien const weder staen

 

sien soudenghe daer ommer vaen.

 

Maer op dat water en achtese niet;

390

si ginc daer in dien diepen vliet

 

ende in de wiele, die harde diep

 

waren. So ginc de maeght ende liep

 

daer dore, toet in dander side.

 

Ende als de priestere saghen dat si de

395

Mase so wonderlec over woed,

 

so wonderet hen sere in hoeren moed,

 

dat eenre morwer vrouwen name,

 

in enen sekeren gewareghen lichame,

[fol. xir]

 

over so diepen water mocht comen.

400

Men heves selden meer vernomen.