Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

Hoe dat si voerseide van eenre nonnen dat si nie haren cloester soud gaen.

Ind selve cloester, daer was oec inne,
een nonne, die dachte in hoeren sinne,
dat si soud ut gaen, als si dede,
den cloester te scanden ende haer oec mede.
Van haer so sprac Kerstine met staden:
‘O vat idel van alre genaden,
daer den cloester af sal comen
grote scande ende luttel vromen!..’
Daer na niet langhe, al luttel voert,
ginc si ute, na Kerstinen woert,

[fol. xxvijv]

 

ende deed den cloester scande ende blame,

1010

in oncuesheiden met haren lichame…

 

Daer na gevielt dat dese ionfrouwer

 

van haerre groter mesdaed had rouwe,

 

ende penitencie daer af doen woude,

 

ende mense ontfaen te beteringh soude;

1015

so gaf hem tcovent swaer sunderlinghe,

 

dat mense te beteringhe weder ontfinghe.

 

Doen bereypte de maghet reine

 

tcovent, ende seide: ‘Als achtijs cleine

 

dat si verloren bleve euwelike,

1020

Gode nochtan van hemelrike

 

en coste haer ziele niet so luttel goed,

 

daer om dat hi woud sturten sijn bloed,

 

ende oec gewerdeghde te lidene de doed;

 

daer scheen sijn minne tonswert groet.’

1025

Dit seidse dicwile op ende neder,

 

ende liet niet af, toet dat si weder

 

de nonne ontfinghen te genaden,

 

ende te penitencien van haren mesdaden.