Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

[fol. xxviijr]

Hoe dat si enen edelen man met haren gebede bescermde.

Het geviel oec in haren tiden,
dat een edel man soude riden
over zee, ten heileghen grave.
Die ridder had een wijf, daer ave
Kerstine ernstelec was gebeden,
ende besworen toe met eden,
dat si, met haren heileghen gebede,
aen Gode dat verwaerve ende dede,
dat haer man moeste weder comen
gesont, welvarende ende oec met vromen.

Dat nam swaerlec de goede Kerstine,

dat sise beswoer, ende gaf haer pine;
nochtan so offeres menech gebed
voer den riddere, ende arbeit daer met
onsen Here te menegher stont,
ende brachten ridder weder gesont…

[fol. xxviijv]

1045

Doen sprac si als uter quader maghen

 

toet sinen wive: ‘Wat hebdi gaen iaghen?..

 

Om u groet ongebadechheed,

 

dat ghi mi neswoert ende deed groet leed,

 

heb ic gesont bracht uwen man;

1050

maer ghi selt weten voerwaer nochtan,

 

dat ghi nien selt sijn langhen tijt

 

fier schegenwerdechheiden verblijd.’

 

Dat woert wart oppenbaerlec waer

 

niet langhe daer na, den wive te swaer:

1055

want daer na leet onmenech dach

 

dat die edel man neder lach

 

ende starf; ende liet beide kindere ende wijf

 

bedroeft ende ongetroest na sijn lijf.