Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

Hoe datse geeerd was van den Greve Lodowike van Loen.

Doen verre ende wide sus vloech haer fame,
ende sus gebreid wart haer heileghe name,
gevielt dat, overmits de mere
die groet van haer vloech hier ende dere,
een alte groet vri edel man,
de Greve Loedwic van Loen, gewan
minne toet haer ende genade,
ende leefde sere met haren rade,

[fol. xxxviv]

 

ende sprac oec gerne schegen hare,

 

beid heimeleke ende oppenbare.

 

Waer hise oec, de Grave, sach,

 

so stont hi schegen haer op (dies plach

1355

hi) ende quam haer vriendelec tontmoete,

 

ende hietse moeder ende boet

 

haer groete.

 

Als die edele Grave iet dede

 

daer hi Gode vertoernde mede,

 

dat schegen Gode was, ocht schegen recht,

1360

ocht schegen Gods kerke, och schegen sijn knecht,

 

daer af so doeghde de Gods geminde,

 

rechs als een moeder van haren kinde;

 

ende ginc te heme al daer hi was,

 

in sinen paleise, ende daer las

1365

si heme sijn lesse, om sijn bate,

 

met moederleker toeverlaete,

 

ende dan bereypte sine; so dat si

 

van hem vercreegh temale, dat hi

 

genoech dede van alre mesdaed,

1370

na recht ende na Kerstinen raed.