Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

[fol. xlr]

Hoe dat si met sGreven ziele deilde de pine van den verghviere.

Om dat haer sijns ontfaermde so sere,
so vercreegh si aen onsen Here,
dat si met heme soud deilen hier
de pine, die hi leet int veghvier.
Doen oppenbaerdi hare na sijn doet,
ende dat haer in der groter noet,
dat si hem woud helpen in die pine.
Doen seide wet toet heme de goede Kerstine:
‘Gaet henen, also alst God welt,
ende, na dat godlec oerdeel, so geld
de pine, die ghi hebt hier verdiend
om u sunden, mijn lieve vrient;
ic wille in minen lichame nu
liden grote tormente voer u,
ende neme op mi de pine half voert,
die u int veghvier te doene behoert.’

[fol. xlv]

1485

Als dit ons Here had laten gescien,

 

so mocht mense daer na langhen tijt sien

 

in der nacht groet pine liden,

 

in den heten baden, ende ondertiden

 

in den baden die waren so cout,

1490

dat si daer pine leet menechvout

 

Daer om eest seker, want dlieghen nien mach,

 

dat ommer, over den andren dach,

 

dies Grieven ziele leed grote pine,

 

die dies eens daeghs voer hem leed Kerstine.

1495

De stede daer hi te sundeghene plach inne,

 

die maecte de werde Gods vriendinne

 

met haren tranen iammerlec nat;

 

ende daer si wiste oec eneghe stat,

 

daer hi hem verblijd hadde ideleke,

1500

daer dreefse rouwe in betterleke.