Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

[fol. xlvr]

De maniere van haren levene dat si hadde voer haer doed.

In den lesten tiden, daer bi
dat si soude inden haer leven, at si
lettel, ende harde selden iet.
Sien woud oec te sprekene sitten niet
met sustren noch met geesteleken persone,
als si was eer te doene gewone;
maer als si allettelken had gesmaect,
ende si sulcstont was geestelec vermaect,
metter overster hemelscher spisen,
die beter es in alrehande wisen
dan eneghe erdsche spise mach sijn,
so stont op de ionfrouwe fijn,
voer middernacht, ende ginc in de wustine,
daerse groet geringhe hadde te sine.
Binnen dien tiden so en sach
se nieman lachen nacht noch dach;

[fol. xlvv]

 

maer si was gelijc, de ionfrouwe,

 

den genen die van groten rouwe

 

amechte es worden altemale,

 

ende daer af lidet pine ende quale.

1685

Al bedende ende droevende plach si te gane;

 

dat was daer omme, na sulc liede wane,

 

dat haer doen God verstaen liet, meer

 

dan hi te voren gedaen had eer,

 

van der werelt state, ende van

1690

hare scalcheit, die nieman vergrunden en can.

 

Een dinc was dat si dicke claeghde,

 

ende dat si met wonderleken gelate gewaeghde:

 

dat bina al de liede gemeine

 

weren bevlect ende worden onreine

1695

in den sturtene dies saeds, doen si

 

worden ontfanghen: ende daer bi

 

soude bina al der kerstenheide saen

 

Gods abolghe met groter wraken aengaen.