Eine-vaan-us
't Waor vriedag en op de Merret stapde e paar hoonderd vrouwe de bös in mèt nog mier plestikke tute en kelbasse mèt vès en greunte en unne en gegrillde häönsjes en waffele en nog vaan alles wat iech neet, op de reuk aofgaonde, kós definiëre.
Toch waor de bös al mier es vol en 't waor dus e gedui en gevriemel veur e pläötske te vinde, tot mennegein hendeg benajd stoont te kieke.
Wie de chauffeur optrok, in d'n trant wie kojbojs in de films hun peerd aon de geng zètte, mèt twie väörpu in de loch, hoofde geine bang te zien tot 'r veel. Ederein hóng good vas tösse de andere in en vaan boezjere waor zelfs gein spraoke. Iech had 't gelök tot iech al véur de merret waor ingestap en 'n plaots had aon 't middepaad, mèt me geziech tösse twie dikke achterwerke in, zoetot iech geforceerd de gansen tied door 't vinsterke nao boete mós kieke, wouw iech neet bij gebrek aon aosem 'nen weiken doed sterve.
Vermoedelek waore bove die twie massa's de eigenaresse al ietot ze instapde drök aon 't vertèlle gewees en perbeerde ze noe, al waor 't mèt meujte, hun verhaol aof te make.
‘Fojfoj’, zag de ein, ‘boeveur laote ze noe neet get mier bösse loupe op vriedag? 't Is toch ederskier zoe drök, nondedjouw. Dat snap iech noe neet. Meh diech waors aon 't vertèlle vaan diene naober mèt z'nen tillevisie. Is dat ech zoe erg wieste zags, dat kebaal? Daan góng iech toch nao de pelitie! Dee vent is gek.’
‘Jeh, dat zègkste noe, meh dat geit zoe-mer neet. Zjèf zeet dat ouch, meh mienen ajdste, dee zit op de havo dus dee kin wel get, dee zeet altied: Mam bis veurziechteg. Haw d'n mojl en zègk niks. Eine vaan us heet 't toch altied gedoon.’
‘Jao nou! Noe nog sjoender! Wat kins diech traon doen tot dee gek zoe kebaal maak? Dat zouw iech toch wel ins wèlle weite daan.’
‘Jeh... De wèts 't mer noets’, zag de ma mèt häören ajdste op de havo. ‘Die avvekaote zien zoe geraffineerd. Höbs diech dat lès neet in dee film gezeen vaan dee vent dee dat meidske had verkrach? En wie ze in verwachting vaan 'm kaom, dink mer neet tot ze vaan dee ouch mer 'ne roejen have heet gekrege. Nein, dee had cent genóg veur 'nen avvekaot te pakke en wie dee oetgepraot waor kraog zíj de sjöld! Jao, jao! Zíj had dee kerel verleid! Dat zag deen avvekaot ieskaajd. En bekans had ze nog sjaojvergeujing mote betaole umtot de batteraof ziene gooje naom kwiet waor. Dat zag 'r. Meh dat voont de rechter vaan neet. Heer had toch al geine gooje naom mie, had häören avvekaot oetgevoonde, umtot ederein wis tot heer nao de hore leep. Iech zègk d'ch: Eine vaan us heet 't toch altied gedoon’.
‘Wach ins. Laot m'ch ins effe mienen erm... Dee zit achter diene rögk tege die
Auteursrechtelijk beschermd