Hojheh!

[p. 23]

Foto

'n Groete reklaam op de gievel verkondegde tot me dao fotorölkes kós koupe en, umtot mien filmkes vol waore, vroog iech euze chauffeur veur effe langs de stóp te blieve stoon.

't Waor e klein stedsje in d'n Elzas örgens en de zaak had 'nen deftege kiekoet mèt portrètte vaan jong meidskes en awwer hiere en witte broete mèt zwarte broedegomme, op d'n altaor of in e park, sjiek gedrappeerd op 't graas bij e roezeperk, en kemuniekinder wie verkleinde kopieje devaan mèt 'ne noster of e kelbeske in hun han. Get awwerwèts allemaol, meh wel defteg.

Binne waor 'n oetstekend gecoiffeerde mevrouw, good in de kleier en in e steveg corsèt zoe op 't oug, medel opgemaak, aon e joonk mins e fototouwstèl aon 't dimmonstrere. Klaorbliekelek waore ze sjus veerdeg wie iech inkaom.

'n Aajd vruiwke stoont veur de winkelbaank mèt 'n groete witte plestikke tuut oet 'ne bazaar in häör han.

Ze keek neet op of um en 't intresseerde 'r sjijns gein fluit wat de mevrouw en 't joonk mins te verhandele hadde.

Mevrouw leet 't meidske vruntelek oet, góng weer achter de winkelbaank stoon en vroog uters vruntelek boe ze madame mèt kós helpe.

't Aajd haolde de plestikke tuut bove water, lag ze veurziechteg plat op de glaze plaat vaan de winkelbaank en haolde langsaam e broen houte fotolieske droet, mèt e portrèt vaan 'ne maan vaan e jaor of daarteg, veerteg.

Of mevrouw 'm nog kós? vroog ze.

Mevrouw naom 't lieske veurziechteg aon en keek stiekem effe aon d'n achterkant, boe e klein etikètsje plakde.

Jao, dat waor vaan hun, zag ze. Häöre maan had dee foto gemaak. Dat kós ze dudelek zien.

Nein, meh of ze neet wis wéé 't waor?

't Minske keek häör hoopvol aon.

Mevrouw bekeek 't portrèt nog ins aondechteg.

Of 't mevrouw häöre maan waor?

Nein, nein. Mon fils waor 't, zag ze. Veerteg jaor. Of mevrouw dat neet mie wis, vaan dat oongelök? Vaan dee fietser mèt dee vrachwagel? Op de berg dao.

Ze wees mèt 'ren erm en mevrouw häör geziech kläörde op.

Jao, noe wis ze 't weer. Jao. E jaor of drei, veer geleie neet? Jao. dat waor hiel erg gewees toen. En waor dat madame häöre zoon gewees? Erg, erg.

't Vruiwke knikde gruutseg. Jao. Häöre zoon.

Had nog twie weke op 't hospitaol gelege. Geopereerd en alles. 't Had neet mage helpe, 'cherm.

[p. 24]

Gooje jong huur. Altied bij hun thoes gebleve. En altied ze gans loen aon hun aofgedrage! Of dat neet sjoen waor vaan zoe'ne jong?

Had noets get um de meidskes gegeve. Les filles...

Jeh, sommege manslui hadde dat, heh. Bij maman blieve.

Ze bekeek mèt e goojeg lechske de foto nog ins en mevrouw wachde fiengeveuleg en gedöldeg op 't vervolg.

Tenlèste vroog ze of ze madame kós helpe? Of madame soms nog zoe'n foto wouw höbbe? Want ze hadde netuurlek dee cliché nog en dat zouw neet zoe deur zien.

't Minske keek häör oonzeker aon.

Nein nein. Ein waor genóg. Meh...

Ze sjaarde veurziechteg in de tuut en haolde 'n amvelöpke veur d'n daag. Mèt get bubbelende vingerkes peuterde ze 't ope.

Droet kaom e klein kleure-fotoke. E pasfotoke zoe te zien of e stökske oet 'ne groetere gróp lui, oetgesnooje.

Dee zouw mevrouw neet kinne.

Dat waor noe häöre mari.

Ze keek get tristeg nao de maan mèt de knievel dee tegen häör lachde.

Of mevrouw ziech dat kós veurstèlle, wat dat beteikende tot d'ne maan zoe mer doedgóng?

's Aovends nog gans good gewees, same nog de fles rouge oetgedroonke en 's mörgens...

Laog doed neven 'r!

Mós mevrouw ziech ins indinke!

Niks gehuurd, niks gemèrk, niks!

Ze snoufde effe.

Mevrouw perbeerde 't ziech in te dinke, pakde 't fotoke en bekeek 't.

En noe... wouw madame...?

't Wijfke wees mèt 'ne reuma-vinger nao 't portrèt vaan 're zoon.

Ze wouw noe gere ouch zoe'n foto vaan häöm höbbe. Sjus zoe wie die vaan 're zoon. Ouch in zoe lieske en eve groet en perceis 'tzelfde

Want mevrouw mós wete: Ze had op de sjouw nog plaots euver. En dao kós ze daan dat portrèt vaan häöre mari zètte. Alle twie nevenein. Had ze hun altied kort bij z'ch, n'est ce pas?

Mevrouw achter de winkelbaank luusterde aondechteg en gedöldeg.

Meh wouw madame daan de foto vaan häöre maan ouch in zwartwit höbbe? Of in kleur, zoe wie heer waor? Jeh, dat kós huur. Pas de problème. Häöre maan

[p. 25]

maakde dat wel in orde.

't Minske bekeek häör get twiefelend.

Meh gedecideerd zag ze toch tot monsieur 't mer gans zoe mós make wie dee vaan 're zoon. Ze waoren häör allebei eve leef gewees. Begreep mevrouw dat, jóh?

Jao huur, mevrouw kós 't ziech gans good veurstèlle. En mevrouw voolt ouch mèt häör mèt. Meh... had madame mesjiens ouch e clichéke vaan dat fotoke? 't Waor dudelek tot 't medemsje vaan clichés gei verstand had en mevrouw sjaarde oonder de winkelbaank en haolde e stök lege film veur d'n daag. Zoe'n situaties kaome dèkser veur sjijns.

Ao...Waor dat noe 'ne cli...cliché? Nein, dat had ze neet. Noets gezeen ouch. Nein zeker neet.

Jeh, kiek, madame mós wete tot monsieur daan iers 'n foto vaan dat klein fotoke mós make veur zoe'ne cliché te kriege, en dáán pas kós 'r zoe'n vergruting make. Dat begreep madame zeker wel?

't Minske knikde mer ins.

Jeh, en dat maakde 't netuurlek ouch...eh...deurder, wie madame wel zouw begriepe.

Ao...Meh dat kós toch niks versjele, voont madame

Ze sjaarde in de plestikke tuut en haolde 'ne groeten hoeshaajdportmenee droet. Hei, kiek, mevrouw mós mer pakke wat 't kosde. Daovaan had ze gei verstand. Häöre mari doog altied de kemissies. Had 'r ze gans leve gedoon. Mehjeh...

Ze zöchde weer.

Mevrouw begós noe zakelek te rekene op e bloknötsje mèt blauwe karbong tösse de velkes.

Kiek, madame, dat woort daan vaan 't lieske...

Ze lag häör pen neer, pakde de foto vaan de zoon en góng nao 'n rèk achter in de zaak vol groete en klein lieskes. Nao get zeuke kaom ze trök mèt perceis zoe zelfde es dat vaan de zoon.

Zaog madame wel? Gans eins, neet?

Ze knikde weer, 't minske.

Oui, oui. Ze zaog 't wel.

Mevrouw rekende weer.

Dat woort daan zoeväöl frang vaan 't lieske, kiek mer, 't stoont drop, en daan zoeväöl vaan de cliché, en daan nog de vergruting... jeh, 't waor toch wel deur zoe, meh madame zouw vas en zeker content zien. Dao zouw zie wel veur zörge.

[p. 26]

Ze haolde oet de portmenee wat nudeg waor, wisselde nog get groet geld en doog 'm secuur touw.

Zoe, noe waor alles in orde.

Ze sjreef nog e bönneke en of madame dat ezzebleef wouw mètbringe es ze 't kaom hole.

Wienie? Jeh, ins kieke, 't waor noe... en jao, 'nen daag of drei had monsieur wel nudeg... Zouwe ze aofspreke veur zaoterdag? Kós dat?

Oui, oui, dat kós. 's Mörgens daan. 's Middags kaom häör zuster koffiedrinke. Nein, dat waor good. Pas de problème. Zaoterdagmörge.

De portmenee en de foto vaan de zoon woorte veurziechteg opgeborge in de tuut en mevrouw woort bedaank veur de meujte.

Tot zaoterdag daan.

Aojao, dao dach mevrouw inins aon... Es ze daan dee cliché had, dat waor toch wel fijn, want daan kós ze altied, en väöl goojekouper, nóg zoe'n foto laote bijmake veur iemand anders soms.

Mèt de klink vaan de deur in häör han drejde 't wijfke z'ch um. Häör stum sloo e bitteke euver wie ze min of mier reep:

‘Pour qui? Pour qui?! Je suis toute seule!’