|
| |
| |
| |
Vastelaovendsleedsjes
't Is miech altied 'n ier en e plezeer
um veur geïntresseerde en intelligente lui wiet geer
'n wetensjappeleke verhandeling te mage verzörge
euver n'importe wat veur 'n oonderwerp.
Meh in 't bezunder is 't veur miech 'n belevenis
es 't oonderwerp de Vastelaovend is.
Dat sprik miech aon, dat maak miech vlot en vief.
Iech bin tege de vastelaovend!
Iech bin dat neet altied gewees, veureg jaor nog neet zoe,
Es iech dat zoe zègk daan moot iech oonwèllekäöreg dinke
aon deen invoudege boerejong vaan oet d'n umtrèk vaan Mestreech,
- ziene pa had de dikste eerappele, dus daan wèt d'r 't wel -
dee 's zoondags nao de mès waor gewees
en dee door z'n ma woort gecontroleerd.
Wae haet de mès gedaon? vroog ze.
En boe-euver haet d'r hier pesjtoer dan gepraek?
En wat zag d'r hier pesjtoer dan euver onkuisheid?
Neet tege oonkuisheid direk, dat is 'n ander chapiter
en iech laot 't aon andere euver veur uuch dao-euver nog get nuits te vertèlle.
Es dat nog meugelek is teminste
nao de oetvinding vaan d'n tillevizie.
Meh tege de vastelaovend bin iech wel.
Es geer miech permitteert daan wèl iech hei gere
'n lans breke veur de aw, de echte vastelaovendsleedsjes,
wie veer ze vreuger zónge.
Leedsjes vaan 'n depe tragiek,
en vaan oongekinde rauwegheid soms ouch,
| |
| |
gezoonge mèt 'ne prop in de keel
En langsaam! Veural langsaam.
En wie later op d'n aovend wie langsamer.
Iech wouw veur te beginne bij uuch inleie
't vroom christelek leed ‘O God’.
Lèt wel good op 't wäördsje ‘en’, wat zoe hei en dao
gans oonlogischer wijs weurt ingelas door de Mestreechtenere.
O God en... dao höb d'r 't al! Noe moot dus get ergs koume.
Mesjiens zouwt d'r ein of anderen heilege verwachte, neet,
veur 't geval tot God 't neet allein veerdeg kraog.
O God en... Sinterklaos of Sint Kerfitsel beveurbeeld,
Meh nein! Pas op! Dao kump 't:
O God en... waar mag mijne minnaar weze?
Potverdoosje! Nondetsjipkes!
Wat 'n drama in zoe'n invoudeg zinneke!
Boe zouw heer zitte, mijne minnaar?
En wat 'n depe beteikenis heet dat ‘en’ hei!
Dezoonder zouw d'n teks aon deepte en emotie verlere,
meh demèt... blijf de baog gespanne tot aon 't breekpunt,
En... Boe zit dee bleikesjieter? Deen oonderkroeper!
Gewoen de luip op! Dat is toch neet normaal mie!
En pas op noe bij de twiede zin:
O God en waar mag mijne minnaar zíjn?
Dat is e gans nui standpunt!
Jeh neet daan? Dat is elend op 't hoegste niveau.
Iers moch heer weze en noe maag heer zijn!
Gewoen devaandoor! De rits op! Nao de Mokerhei mesjiens?
Gein adres achtergelaote, niks.
Waar mag hij weze, waar mag hij zijn?
Jeh, wiste v'r dat noe mer.
In d'n tillefoongids ouch neet?
Nein! Nein! Neet te vinde.
| |
| |
't Zal d'ne minnaar mer weze, heh?
Meh veer zien nog neet aon 't ind!
't Moot nog veur vals beginne!
Pas op! Dao kump 't weer:
Oto's kóste veer toen nog neet.
Hoegoet d'n ein of anderen dokter,
Dus op z'ne fiets. En boe nao touw!
Zit d'r good? Hawt uuch vas! Fasten your sjietbels!
Noe vraog iech uuch! Dat sjinaos!
God wèt boe dee oethingk!
Meh 't geit mer door, 't geit mer door!
De boojem vaan 't verdreet is nog neet in ziech!
Wat deit 'r dao, zo ver van hier?
Had iech 't neet gedach? Dee fiessak!
Zaot dik trin, heh! Stök vrete!
Zij neet, meh heer wel. Misselek maan!
Dus: met een ander meisje heef hij zijn plezier.
Noe geer en daan iech weer!
Ellendeger kin toch neet!
Wat 'n drama! Erger es Aïda of Norma of Merie vaan bij us neve.
Ech e leedsje veur mèt vastelaovend te zinge.
Leefs bij 't naohoesgoon.
| |
| |
Langzaam, gedrage, mismeujeteg, jenketeg, snótsèllelaank
En daan wéér: En hij is gaan vare! Twie kier!
Dat is peper in de wónd struie.
't Mets roonddrejje in de snij!
Allemaol de sjöld vaan zoe'ne sjelen doedvaller!
Iech geef uuch hei-oonder d'n teks in extenso
en in 't Mestreechs wie ziech dat huurt.
Lees 'm uuch op 't gemaak, zègke ze allewijl,
en laot eder woord op uuch inwèrke
en moch geer goon kriete, laot goon.
Mien ma had vreuger e meidske veur daag en nach
en die zag tot ze ziech 'n oug oetjenkde bij die ledere.
Da's toch sjoen, da's toch treffend.
O God en waar mag mijne minnaar weze?
O God en waar mag mijne minnaar zijn?
En hij is gaan vare, zo ver van hier!
Met een ander meisje heef hij zijn plezier
En hij is gaan vare, zo ver van hier!
Met een ander meisje heef hij zijn plezier
Zoe get pak d'ch toch, heh?
Veer hadde vreuger vaan dít soort leedsjes.
Leedsjes mèt 'n hart, mèt geveul, mèt... mèt neum mer op.
Hij zet zijn hoed opzij, dat waor ouch zoe eint.
Prachteg dee regel. Geweldeg.
Hij zet zijn hoed óp, zouwste verwachte.
Meh dat zeet toch niks? Wat is dao noe aon?
Nein, hij zet zijn hoed opzíj.
Stoont 'm in de weeg, meh heer - zet - hem - opzij.
Noe moot geer ins oplètte wie in dit leedsje,
't lije, de pijn, 't leid weurt opgeveurd
tot op de grens vaan hóndsdöllegheid.
Veur bröl vaan te weurde.
Ierste regel dus: Hij zet zijn hoed opzij.
Twiede regel: Hij loop mij verbij..
Gewoen. Ieskaajd loop hij mij verbij.
| |
| |
Of 'r kepot is! Löp zoe langs 'r!
Moot g'r uuch veurstèlle:
Hei steit dat keend. Dink netuurlek: Dalek zuut 'r m'ch...
Kump 'r aon... Zij op vaan de zenewe...
Löp 'r zoe langs 'r. De kluteklaos!
Mèt zijn hoed opzij! Nota bene! De sjietert!
Zij steit dao dus, heh. Te póppele.
Hij kijk mij niet meer aan!
Deh daan! Heer zuut 'r nog neet mie stoon!
Loert neet ins mie nao 'r!
Of ze 'nen houp stroont is löp 'r langs 'r!
Mèt zijn hoed opzij! De kotspoejer!
Neet te filme, zègke ze allewijl.
En daan... daan begrip ze 't inins!
Regel 4: En de liefde is gedaan!
Noe heet ze'm door, deen have gare mèt z'ne sjeiven hood!
Noe kin 't neet mie erger weurde. Jao, dat dink geer!
Pas op! Pas op! Dao kump nog get!
Huurt d'r? ‘En’ is weer dao! Noe weurt 't dus pas good erg!
En hij wil niks meer van mij wete.
Ezzebleef! Sapper de papper de boeren en de vlaoje!
En hij wil niks meer van mij wete! Dee smeerlap!
Niks meer! Huurt d'r dat good?
Zoe meidske weurt toch getempteerd, heh!
Zoe keend zit toch mer demèt!
En hij verkleurt als hij mij ziet.
Jeh! Dát zal wel! Zoe'ne vaaloer!
| |
| |
Steit z'ch dao ouch nog get te verkleure!
Of 't niks is veur zoe keend veurbij te loupe,
mèt z'nen hood opzij, en 'r neet mie aon te kieke,
geit 'r ouch nog get stoon te verkleure.
Meh 't kin nog altied vreiseleker!
En hij is de liefde gans vergete!
Nou daan! Vergete! En gans! Dee göthier!
En 't aller-, allerergste moot nog koume!.
Achste regel: En wie dat komp en dat weet ik niet!
Da's twíe kíer ‘en’! Oongelökkeger kin al neet!
Zoe'n oonsjöldeg keend, ocherrem.
Ze wèt nog neet ins wie dat komp!
Meh ze wèt noe wél wie tot dat gong!
Ei baar sjegrijn! Ei baar elend!
't Eigenaordegste vaan dit leedsje
is eigelek de löstege wijs.
Neet wie bij O God en zoe, hiel aongriepend.
Nein, ieder joekseg, flot.
Iech geef uuch ouch dezen teks weer veur niks debij.
Laot 'm neet verlore goon. Heer is geld weerd.
Hij kijk me niet meer aan
En hij wil niks meer van mij wete
en hij verkleurt as hij mij ziet.
En hij is de liefde gans vergete.
En wie dat komp en dat weet ik niet!
Dames en Hiere, iech mèrk tot 'rs ouch oonder uuch zien
die de ouge neet mie druug hawwe.
En al dat leid heet ouch miech gepak.
| |
| |
Veur noe nog 'n ind draon te make
dát is te väöl gevraog vaan miech.
Iech daank uuch veur eur aondach
en wins uuch ‘Vastelaovend same!’
Es geer nog zin höb teminste
|
|
Auteursrechtelijk beschermd