Hojheh!

[p. 88]

Rouke

De chauffeur zaot ziech dudelek te vervele.

Of 'r záot waor zelfs nog de vraog. Eigelek hóng 'r mier oonder 't stuur in. In z'ne moond had 'r e sigrèttepiepke zoonder sigrèt en heer loerde tristeg nao de leeg straot veur z'ch.

Heer waor aon 't ind vaan zien rót en dinkelek door hei en dao get gaas te geve had heer 'n menuut of vijf oetgespaord en kós heer noe get blieve ligke.

De bös waor leeg en geine passageer waor in de wijen umtrèk te bekinne. Heer waor hier en meister zoe lang es heer mer op zienen tied lètde.

Plezeer had heer evels zoe te zien neet drin. 't Regende en de loch waor blauwgries of nog väöl mie water te wachte waor. En 't waor, al hètde 't tot 't zomer waor, kèlleg en kaajd. Heer sjoeverde effe.

Hóndeweer.

Heer leet de roetevegers ins goon um get beter ziech te kriege, meh dat maakde 't neet beter.

Vaan achter de bös kaom toch inins 'ne passageer veur d'n daag. 'ne Jongejong mèt e basketbalmötske echtersteväöre op z'ne kop mèt de klep in z'ne nek, 'ne boonte regejack aon en 'n blauw versjote jeansbrook en witte gymsjeun droonderoet.

Heer had 'n abbonnemint en kós de chauffeur klaorbliekelek, want 'r zag ‘Hoj! Jean’, wie 'r instapde. Dee, vaan ziene kant, kós neet mier opbringe es e geluid wat vaan alles kós beteikene of niks.

De jong zat ziech op 't ierste steulke neve d'n ingaank dweers op de rijriechting. Heer bekeek de chauffeur en vroog:

‘Wèlste 'n sigrèt?’

Heer haolde e pekske shag oet z'n tes.

Meh de chauffeur knikde weus vaan nein.

‘Boeveur höbste daan dat piepke in d'n mojl?’ vroog de jong.

‘Veur de lol! Wat geit diech dat aon?’

‘Nou jeh... Iech vraog toch mer. De hoofs neet zoe gifteg te weurde.’

‘Iech rouk neet mie’, zag de chauffeur.

‘De klant is koning’ waor ouch bij de bösse 'ne slogan vaan gewiech dinkelek en heer voolt wel tot ziene klant get gepikeerd waor.

‘Allang neet mie?’ vroog de jong weer. ‘Maagste neet mie veur d'n dokter of zoe?’

‘Nein. Veur m'n vrouw.’

‘Daan pak d'ch toch ein! Die zuut 't neet en este boete geis stoon trèk 't ouch neet in d'n kleier.’

[p. 89]

De jong had veur ziene jäögdege leeftied al 'nen hielen houp gelierd boe andere jaore en jaore euver doen.

‘Ze ruuk 't toch!’ zag de chauffeur. ‘Ze heet 't zoe in de gate. Dat geluifste neet, meh iech hoof mer in 'r buurt te koume en ze wèt 't.’

‘En este noe get kaowgum paks? Daan kin ze niks mie ruke.’

‘Jewel! Daan ruuk ze de kauwgum! En daan zeet ze tot iech kauwgum höb gepak veur häör neet vaan dat rouke te laote ruke. De kins 'r neet.’

‘Nou,’ zag de jong met euvertuiging, ‘es die vaan miech waor, iech zouw gewoen rouke. Wat heet ze demèt te make? 't Zien toch dien longe zeker! En dienen aosem?’

‘Aoch diech!’ zag de chauffeur en góng rech zitte.’ Diech höbs dao gei verstand vaan. 't Is tied.’

Heer startde de motor en keek in z'ne spiegel.

‘Wètste,’ zag 'r nog en keek de jong tristeg aon, ‘v'r zien pas twie maond getrouwd. En es iech rouk, moot iech op 't klein kemerke slaope.’

Dat waor ouch veur de jong teväöl.

‘Potverdomme!’ zag 'r vol begrip.