Hojheh!

[p. 90]

Spriet

Nao 't zoondags middagete haolde Nico de stretchers oet 't sjeurke en installeerde Trees en heer ziech veur 'ne röstege nao-de-middag. 't Waor d'n ierste wermen daag vaan 't jaor.

En 't waor entans al mei.

Alles waor laat dat jaor, meh de tölpe stoonte noe toch in bleuj en ouch nog get narcisse die ziech verslaope hadde. En roontelum hun hoorte ze aon alle kante de veugel kwettere of zinge, al nao hunnen aard. Noe en daan kaom 'ne vreche merel ziech 'ne piering zeuke of sjörgde 'n mösj mèt e blaad vaan 't veureg jaor.

‘In mei leggen alle vogeltjes een ei,’ zag Nico deepzinneg.

‘Behalve de koekoek en de spriet. Die leggen in de meimaand niet,’ zag Trees, die mèt häör ouge touw laog te genete.

Effe later vroog ze obbins:

‘Höbs diech al ins 'ne spriet gezeen?’

‘Nein. Iech weit neet wat dat is,’ antwoordde heer slaopereg.

‘'ne Vogel netuurlek,’ cónstateerde Trees. ‘Anders kós heer gein eier lègke. Zíj lègk die trouwens. Meh wie zuut die oet?’

‘Iech weet 't ech neet,’ zag Nico. ‘Iech höb trouwens ouch noets 'ne koekoek gezeen.’

‘Meh gehúúrd wel! Evels 'ne spriet... Godwèt wat dat is.’

Trees had häör ouge noe ope en laog in gedachte nao de loch te kieke.

‘Mooste in de encyclopedie kieke,’ bedach Nico.

't Bleef stèl 'n tiedsje, meh toen stoont Trees op en góng nao binne.

Eve later kaom ze trök mèt e deil vaan de encyclopedie, zat ziech op 't rendsje vaan häöre stretcher en begós te zeuke, smiespelentere vaan ‘Spaan van der... Spanje... sprot... te wied...’

‘'t Steit neet drin,’ zag ze toen.

‘Besteit neet.’ zag Nico. Heer waor nog neet gans in slaop, meh wel wied op weeg.

‘Nou, kiek daan zelf!’

Trees lag häöm 't kaajd book op ziene bloete boek.

‘Heh!’ versjrók heer ziech. ‘Móót dat noe?’

Meh heer begós toch iefereg te blaajere.

‘Werechteg!’ zag heer toen. ‘Niks vaan spriet.’

Heer gaof häör 't book trök en lag ziech weer.

‘Fijn encyclopedie huur,’ sjókkeneerde zij. ‘Wat heet die diech gekos? Mie es doezend gölde, heh? En spriet steit nog neet ins drin. Weggegoejd geld.’

‘De moos iers in 't register kieke,’ zag Nico. ‘Wach mer.’

[p. 91]

Kuimentere en mèt tegezin stoont heer op.

‘Mooste noe per se wete wat 'ne spriet is? Geleujetege, 't is 'ne vogel.’

‘Meh wát veur eine?’ heel Trees vol. ‘Dát wèl iech wete.’

Heer góng nao binne, meh kaom eve later trök. Zoonder book.

‘Steit ouch neet in 't register,’ zag 'r.

Heer lag ziech weer op ziene strecher.

‘Nou, sjoen huur. Zoe'n deur beuk. Iech gaon ins in 't woordebook kieke.’

Trees góng nao binne en wie ze trökkaom heel ze Van Dale in de huugde mèt 'ne vinger tösse de blaajer.

‘'ne Kwartelkeuning is 't!’ triómfeerde ze. ‘Zuuste wel, hei. Spriet, kwartelkoning. Cr... Crex pratensis, een vogel uit de familie der ralvogels. En 't versje steit ouch debij. De koekoek en de spriet die leggen in de meimaand niet. Deh!’

‘Biste noe content?’ vroog heer lui.

‘Noe weet iech nog neet wie heer oetzuut,’ mopperde ze.

‘Este noe in 't register kieks bij “ralvogels” daan zalste 'm wel vinde,’ meinde Nico.

‘Nou, mesjiens venaovend huur. 't Is väöl te lekker weer. Wat kin miech dee spriet eigelek sjele. Tot 'r umvèlt!’