Want historisch waor heer ouch good oonderlag en de kruustochte waore häöm bekind.
Heer zat ziech op ziene stool aon de taofel en keek nog ins roond. 't Waor good zoe.
‘Lewie is binne, we kunne beginne,’ zag heer 'ne broeder nao bij wee heer vreuger in de klas had gezete. Väöl mie es dat rappeleerde heer ziech neet vaan de maan, meh dát zinneke waor 'm altied bijgebleve. Heer waor ouch dèks te laat of op 't nipperke de klas in gekoume.
Meh heer begós nog neet aon zie keersfies. Heer wachde. Tot obbins de klokke vaan de Methijs begóste te lojje veur de nachmès. Toen pakde heer ze pennemetske en snooj veurziechteg de stop los, trok 'm eve veurziechteg oet d'n hals vaan de kroek en sjödde ziech e dröpke in.
Heer lekde de kroek aof veur d'n dröppel dee delangsaof wouw loupe, zat ze weer midde op de taofel en lufde mèt e zeker respek ze gleeske op.
Heer heel 't e bitteke in de huugde en keek dedoor eweg nao ziene keersboum, dee zoe väöl groeter liekende en e raar medel had.
‘Pa,’ zag 'r, ‘gezoondheid!’
In éine klók droonk 'r 't dröpke oet.
‘Hehheh, dat deit 'ne mins good,’ zöchden 'r, en lekde z'n lippe aof.
De klokke waore allang oetgelojd en in 't sträötsje hoort heer de ierste lui nao de kèrk goon.
'r Sjödde ziech nog einen in, aot get broed mèt kies en lufde z'n twiede glaas.
‘Pa,’ zag heer plechteg, ‘zaolege keersemes!’
En get later: ‘Pa, doeg ze de compleminte!’
En: ‘Pa, houw mer op die kis!’
En: ‘Pa, tot ze doedvalle!’
En wie de nachmès oet waor, stoont Lewie boete veur de deur vaan de kèrk mèt twie aw dèksele. En zoe wie heer de ierste lui zaog oet koume, begós heer te zinge, in e flot marsjtempo en begeleid door sleeg mèt zien dèksele:
‘En de herdertjes lage bij nachte en ze lage bij nach in het veld. Olé, oléhee, olé oholé.
En zij hielde vol trouwe de wachte en zij hadde hun schaapjes geteld. Oranje bove, oranje bove, leve de Willemien.’
Geine versjrikde ziech, geine zag get, geine bleef stoon.
Ze waore dat geweend. 't Waor edere keersemes zoe. Allein de tössetekste versjèlde vaan jaor tot jaor.
Wie de lèste lui weg waore, trok Lewie zingentere trök nao ze kemerke. Dao lag
Auteursrechtelijk beschermd