Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 150]

Voetballer

‘De geis miech toch neet vertèlle, Zjo’, de maan lag 'n zwoer hand op Zjo z'n sjouwer, ‘tots diech oets gevoetbald höbs?’

Zjo keek häöm in z'n zwummetege uigskes.

‘Zeker höb iech gevoetbald’, zag 'r. ‘Boeveur neet?’

‘Umtot... de höbs verdomme e medel wie 'n beerton’.

Heer leep neet euver vaan fiengeveulegheid.

‘Iech zouw diech wel ins wèlle zien loupe mèt dee boek’.

‘Toen had iech geine boek’, zag Zjo. ‘Iech voetbal noe neet mie. Allang neet mie. Meh toen, wie iech joonk waor, toen späölde iech wel degelek’.

‘En boe daan? In waffer club?’ De maan keek häöm oongeluiveg aon.

‘In V.L.V. In 't ierste’.

‘Verrèk! Dat zouw iech noets vaan diech gedach höbbe. Mèt zoe'n pans’.

‘Kom noe’, zag Zjo geïrriteerd. ‘Iech zègk toch: Wie iech joonk waor. Toen waor iech neet dik. Höbs diech oets gevoetbald trouwens?’

‘Nein’, zag de maan. ‘Nein. Iech waor te langsaam. Kós neet hel loupe. Wat späöldes diech?’

‘Back. Linksback’. 't Begós Zjo te vervele. Heer kós de maan gaar neet.

‘Links???’ Heer waor sjijns nog femilie vaan d'n apostel Thommas, want d'n twiefel spötde häöm de ouge oet.

‘Links!’ zag heer in zien eige, ‘ Wach ins’.

Heer pakden e beervèltsje en sjaarde in zien binnetes.

‘Hei, sjrief ins get’, duiden heer Zjo 't

[p. 151]

vèltsje en de pen in zien han.

‘Boeveur?’ vroog dee. ‘Wat heet dat noe demèt te make? En wat moot iech sjrieve?’

‘Zoe mer’, zag de maan oongedöldeg. ‘Sjrief noe ins get. Kin neet sjele wat. Veur miene paart d'ne naom of zoe’.

Zjo keek häöm aon.

‘De bis e raar maan’, zag heer, meh heer sjreef toch ziene naom op 't vèltsje.

‘Deh daan. En noe?’

‘De sjrijfs rechs!’ zag de maan positief. ‘Neet links! Wie kins diech noe linksback zien gewees este rechs sjrijfs?’

‘Iech bín neet rechs. Iech sjrijf rechs. Da's nog get anders. Eigelek bin iech links en stamp iech ouch links. En daorum waor iech linksback’.

‘Iech snap 't neet’. De maan sjöddelde mèt z'ne kop. ‘De bís links, de sjrijfs rechs en de stamps links. Wie kinste daan rechs sjrieve nondedjouw?’

‘De bis zaat’, zag Zjo. ‘Verdeep d'ch mer neet drin’.

Heer droonk ze beer oet en stoond op.

‘Wach noe effe’, zag de maan. ‘Jong, iech kin diech neet, al weit iech totste Zjo hèts, meh iech zègk diech tot 't miech inte... intigreert tots diech rechs sjrijfs en links bis en links sjtamps, of vreuger teminste. Boe hèls diech de mets daan?’

‘Rechs’. Zjo stoond al neven 't täöfelke en haolde z'ne portmenee oet veur aof te rekene.

‘Zuuste! Dat deiste noe weer rechs!’ reep de maan. ‘Mieljaar, oet diech is neet wies te koume! Noe pakste d'ne portmenee weer mèt dien rechterhand. En de bis links, zègkste?’

‘Mien koontetes zit rechs’, zag Zjo. ‘Links höb iech gein’.

‘En este noe ins links wél ein hads?’ vroog de maan. ‘Zouwste daan d'ne portmenee links

[p. 152]

drage?’

‘Iech dink 't’. Zjo twiefelde. ‘Loer, in de mieste breuk zit mer éin koontetes: Rechs, Dus dao bin iech noe gans aon geweend. Mesjiens es iech links ouch 'n tes had, tot iech 'm daan toch rechs leet zitte. Vaanwege de geweente’.

‘De bis 'n awhoor!’ concludeerde de maan. ‘De wèts nog neet ins ofste noe links of rechs bis. De wèts 't zelf neet. Wie zouw iech 't daan mote weite?’

‘Wee vraog diech daonao?’

Zjo begós gifteg te weurde. Heer woord neet gere awhoor geneump. En zeker neet door 'ne vent dee zoe mer aon zien täöfelke waor koume zitte en touwvalleg vaan d'n hospes ziene naom had gehuurd.

‘Luuster ins hei, iech kin diech neet en diech kins miech neet...’

‘Diech bis Zjo!’ reep de maan. ‘Of is dat soms ouch neet woer? Vuile leugeneer totste dao steis!’

Heer waor väöl groeter es Zjo en heer zaog oet of heer mèt em hand 't kaffeetäöfelke kós opluffe.

Zjo drejde ziech um en góng nao 't bufèt.

Wie heer ze geld op de teek wouw lègke voolt heer inms 'n hand op zien sjouwer en versjrik drejden heer z'ch um, klaor um ziech te verwere.

Achter häöm stoond de maan mèt 't beervèltsje in zien han en de traone lepen häöm euver zien wange. Heer veel Zjo um z'ne nek en maakde dee ze colbèrke naat.

‘Zjo. Zjo Hermans’, kreet 'r. ‘Awwe vrund vaan miech. Num m'ch neet koelek. Iech meinden 't neet zoe. Iech bin zaat, en daan höb iech dat. Daan houw iech vaan alles droet. Meh iech mein 't neet ech, huur. Diech bis 'ne fijne vent.

[p. 153]

Dat biste. En iech geluif alles vaan diech’.

Heer kreet snótsèllelaank.

‘Drink nog eine mèt miech’, zag heer tösse zien traone door. ‘Eine mer. Eine, veur te laote zien totste neet koed op miech bis. Totste neet mie gifteg bis. Iech meinde dat neet, vaan die awhoor. Dat zag iech mer zoe. Kom, pak d'ch nog eine. Iech betaol. Iech betaol alles watste gedroonke höbs. Kom noe mèt’.

Mèt 'n oonverbeibaar hand trok heer Zjo trök nao 't täöfelke.

‘Zèt d'ch!’ kreet 'r. ‘Zèt d'ch’.

Heer duide Zjo op ziene stool en reep:

‘Twie pèls! Mien rekening’.

D'n hospes kaom al aonloupe.

‘Twie pèls veur de hiere’, zat heer de glazer op 't täöfelke. Heer had ze sjijns al veuroet getap.

‘Dao is tillefoon veur uuch’, zag heer euverdreve beleef tege Zjo, terwijl 'r häöm 'n oug knikde. ‘Komp g'r effe mèt?’

Wie heer mèt Zjo nao d'n tillefoon leep, dee örges achter 'n deur bij de teek waor, zag heer:

‘Dao is gaar geinen tillefoon, meh iech wouw d'ch mer zègke totste diech neet oongerös hoofs te make. Bang hoofste veur dee neet te zien. Dee deit d'ch niks’.

‘Hei is d'n tillefoon!’ reep heer euverdreve hel. Heer leep mèt de deur in.

‘Dee zuut wel oet of heer 'ne mins kin breke, en dat zouw 'r ouch kinne, meh heer heet 'n hart wie 'n snij mik, dee. Weurt lesteg es 'r e bitteke zaat is, meh wie iech zègk: 'n Hertsje, zoe!’

Heer wees tösse doum en wiesvinger.

‘'t Zal trouwens neet lang mie dore’, zag 'r zörgelek.

‘Wiezoe?’ vroog Zjo.

[p. 154]

‘Heer heet kaanker, jong. Leverkaanker. Al 'n haaf jaor. Geine kans mie. Jehjeh, euveral is get, heh?’

Heer góng weer achter 't bufèt stoon.

Wie Zjo trökkaom aon 't täöfelke, keek de maan häöm oonzeker aon.

‘Diech’, zag heer, ‘diech bis 'ne gooje voetballer, 'nen Hiele gooje. 'nen Ierste-klas linksback. Perbeer miech mer niks wies te make. Iech zeen dat zoe’.

De stier keek nao de ander wei
en dach: ‘Dao stoon zij! Iéch staon hei.
Iech vin 't toch mer 'n temptatie:
kunsmaotege inseminatie’.