Christelicke bedenckinge over het wel-gereformeerde Christelick gheloof

[p. XXVII]

Lof-Gedicht. Op het Godtlick, ende Christlick Compas, ende Sonne-wyser Vande heer, meester, Pieter, Brugman,
Advocaet voor den Hoove van Hollant.

DE Ziels sorghvuldicheyt, met arbeyt swaer can blycken,
Wat Brugman in 't ghemoet draeght, om van 't quaet te wycken,

[p. XXVIII]

 

Hy brengt hier aen den dagh', hoemè hem wachten sal

 

Van onbetaemde leer, een Hels vervloekte val,

 

Syn arbeyt hy besteedt in 't noôn der vromen zielen,

 

Die met eé reyn gemoet, voor God, en Godtheyt knielen,

 

Te zeylen op 't Compas van Godts gesonde leer,

 

Als Stierman aen het roer van syn betrachte Eer,

 

Die nacht rust noyt ontsach, maer socht des mensché levé,

 

In d'alderhooghste pronck, de zalicheyt te geven.

 

Het ongemeene Stael die Zeylsteen nae hem treckt,

 

Waer door de Stierman meest de rechté cust ontdeckt.

 

Hy brenght hier aenden dach de ware cust van 't leven,

 

Waerop men seylen moet, om Godt syn eer te geven,

 

Syn Sonnewyser wyst de uyren van den dagh,

 

VVaerop een sloffe ziel in tijts hem keeren magh.

[p. XXIX]

 

Vlegt zielen dan een crans, laet Brugman waerde Croningh

 

Beschaduwen het Breyn van syn verdienst, end'loningh,

 

Siet naerstich door dit Werck, en laet de slofheyt nae,

 

Wat voordeel dat hy soekt tot voorcomst van u schae.

Gheschiet uyt liefde

Pieter de Putter.