Christelicke bedenckinge over het wel-gereformeerde Christelick gheloof

I. Pause.

IV.

Godt ver gadert in 't Meyr te same, Als in een vat dat water

[p. 128]

 

al; Hy bewaerde dat seer bequame, In't afgrondische diepe dal.

 

Dies moet nu elck vruchten, Godt vreesen en duchten,

 

Die 't al maeckt uyt niet; Dat een yegelicke Godt in crachten

 

rycke Vrees', als hy dit siet.

 

[p. 129]

V.

Want al wat de Heer heeft gesproken, Is haesteliek ghe-
weest gedaen: Syn ghebodt heeft niemant gebroken, Maer 't is
gheschiet van stonden aen. Der Heydens raedtslagen, Die hem
niet behagen, Hy seer haest verstoort; Der volcken gedachten,

[p. 130]

 

En oock al haer crachten, Verwerpt hy nu voort.

 

VI.

Maer de voorsichticheyt des Heeren, Doet syn voornemen
vast bestaen; Dat hy eens besluyt t' syner eeren, Sal sonder
hinderingh' voortgaen. VVelsalich moet wesen, 'T Volck dat

[p. 131]

 

Godt mits desen, Houwt voor synen Heer, VVelsalichall

 

vooren Zynse die vercoren, Zyn tot Godes eer.