Christelicke bedenckinge over het wel-gereformeerde Christelick gheloof

II. Pause.

VII.

Godt siet neder waerts vroegh en spade, VVt den Hemel
inde werlt groot, De menschen al slaet hy wel gade, Sy syn

[p. 132]

 

al voor syn ooghen bloot: Godt uyt syne Troone, Die vast

 

is en schoone, Met vlydt oock acht heeft Op den mensch

 

ellendich, En wat hier bestendich, Hem beweeght en leeft,

 

VIII.

Want Godt (door syn cracht hoogh verheven) Maeckte de[n]

[p. 133]

 

menschen hert alleyn; Dies weet hy alderbest daerneven, Dat

 

syn wercken gaer syn onreyn. Kryghs knechten met hoopen

 

In stormen en loopen Connen door haer macht, Coningen

 

noch Helden Helpen in den velden Door haer stercke cracht!

 

[p. 134]

IX.

Hy dwaelt seer die daer meent te weesen, Beschermt door syn
paerdt sterck end' groot, Door syn cracht werdt niemant gene-
sen, Noch geholpen uyt stryt of noot, Maer Godt wil bewaren,
Alle syn dienaren, Die hem vruchten vroet, End' die in 't

[p. 135]

 

benouwen, op hem vast betrouwen, End' op syn Woord goedt.