Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur(1976)–Max de Bruin, Eugène Coehorst, Paul C.H. van der Goor, Jan Notten, Lou Spronck– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 240] [p. 240] Sjoevering Montforts Zoea fel en onbermhertig blües t'n oëster* het knispertj euver 't landj, doëds, wit en kaal. D'n aovendsjemer hoek* óm hoezer, kirk en kloëster; dao hingt ein dieke sniëlóch, dreigendj grauw en vaal. Nach kómme late veugel windjin kruuje heur elenjd klagendj in ei gram* gesjriëv - solaasj* nach zeukendj inne naakse wieje veur häör is hiël de werrelt ies en snië. Dao taaltj get, dumpig, deep oet bós en vinne Wie van ei waeze, mins of deer in noëd - zal 't veur-re nach waal sjötjs* en voodsel vinje? of wach tao örges nach de kaje bleike doët? Waat duit die aester* mich zoea laat veur teike, die veur mich huppelt op-pen dik besniëd je gróndj? 'Nen dorre tak* vèltj krakend oet-te eike en guns wied oppen haof huult lankgerek 'nen hóndj.* Bie 't stiefbevraore baekske is gefluuster in lis en luus*, zoë zaach wie eine zuch... en dalik daaltj weer mit tet sjoeverig duuster snië en gevreur op veljer en gehuch. J. Kempkens Vorige Volgende